Ομαδα ερευνας για την παλια Θεσσαλονικη
Το καφενείο κάτω από το ξενοδοχείο Χαλκιδική, Κασσάνδρα αργότερα, Αγ. Σοφίας με Εγνατία, συνέχισε να λειτουργεί και μετά τον σεισμό του 1978. Εδώ το βλέπουμε με γκρεμισμένους τους ορόφους, τον χειμώνα του 1979, σε απόσπασμα φωτογραφίας.
Σπύρος Αλευρόπουλος
Αναμνηστική φωτογραφία με τον αγαπημένο Δάσκαλό μας κ. Κωνσταντίνου Μαρία Ζαφειρίου
Αριστερά στο βαθος ο δρομος για Τριανδρία. Στο κεντρο το σπίτι με τις καμάρες κατεδαφίσθηκε πρόσφατα για τη διάνοιξη της Αγίου Δημητρίου. Βαγγέλης Καβάλας
Η θάλασσα και τα καράβια της ακολουθούν τον δικό τους παλιό ρυθμό και τρόπο Λήψη σε γυάλινη πλάκα από το αρχείο του Πανεπιστημίου Princeton.
Η ταινία “Ὀ,τι λάμπει είναι χρυσός” γυρίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1966 εξ ολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη. Σκηνοθέτες ήταν οι Παύλος Φιλίππου και Ντίνος Ηλιόπουλος ο οποίος και πρωταγωνιστούσε. Όλοι οι ηθοποιοί της ταινίας ήταν και μέλη του θιάσου του Ηλιόπουλου που είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη για να ανεβάσει την παράσταση “Ξύπνα Βασίλη” μεταξύ 26/7/1966 και 4/9/1966 στο θέατρο Κήπου. Μετά το πέρας των παραστάσεων ξεκίνησαν και τα γυρίσματα της ταινίας. Η πρώτη προβολή της ταινίας πραγματοποιήθηκε στις 21/11/1966 και ήταν μια εισπρακτική αποτυχία, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι έκοψε 34.578 εισιτήρια και βρέθηκε στην 100ή θέση από τις 117 ελληνικές ταινίες εκείνης της σεζόν.
Στο παρόν βίντεο ξεχώρισα τα πλάνα που αφορούν σημεία της Θεσσαλονίκης με τη σχετική αναγνώρισης τους. Βλέπουμε την Εγνατία, Αγγελάκη, Βενιζέλου, πλατεία Ελευθερίας, τον σιδηροδρομικό σταθμό, την περιοχή των πανεπιστημίων μπροστά από την είσοδο του ΑΧΕΠΑ, πλάνα του λούνα παρκ της έκθεσης, την Αρετσού και την παραλία της Αγίας Τριάδας.
Ευχαριστώ και τον Theodoros Natsinas για την ταυτιση της Αρετσούς.
Βαγγέλης Καβάλας
Το βίντεο
Από τα πιο γνωστά κτίρια της πόλης στην πλ. της Αγίας Σοφίας κτίζεται το 1926 από τον αρχιτέκτονα Λεονάρντο Τζεννάρι. Ο Τζεννάρι ήταν αρχιτέκτονας, ανάμεσα σε άλλα, του κτιρίου της ΕΣΗΕΜΘ στην Καλλάρη, του Γαλικού Νοσοκομείου “St Vincent de Paul”, του κινηματογράφου Διονύσια. Όλα αυτά 1925-1926.
Ιδιοκτησία της οικογένειας Γρηγ. Λόγγου βιομήχανου υφαντουργίας από τη Νάουσα. Διατηρητέο από το 1983 πήρε το όνομά του από την ορατή πλίνθινη τοιχοποιία του.
Για πολλά χρόνια στο ισόγειο ήταν το καφενείο Ερμής, τόπος συνάντησης συνταξιούχων εκπαιδευτικών αλλά και εργολάβων οικοδομών. Σήμερα ιδιοκτησία Ιβάν Σαββίδη. Αποκαταστημένο στολίζει την γωνία Αγ. Σοφίας και Ερμού
Anastasia Tessy Deligianni: Δεν είναι πλίνθινη τοιχοποιία, είναι σταμπωτή τσιμεντοκονία. Αυτό είναι το πρωτοποριακό στοιχείο στην αρχιτεκτονική του Μεσοπολέμου στη Θεσσαλονίκη, ότι το στυλ είναι εκλεκτικιστικό αλλά η ουσία μοντέρνα.
Πρώτη φωτογραφία, μάλλον δεκαετία του 60, η σχολή και παντού χωράφια (από το delcampe).
Δεύτερη φωτογραφία, αεροφωτογραφία του 1945, δεν υπήρχε μεγάλη αλλαγή από τα 40ς στα 60ς (από το maps.gov.gr)
Τρίτη φωτογραφία 2022-2024 (από το google.earth)
Θόδωρος Νάτσινας
Καθόμουν αμέριμνος στο καγκελάκι του αναψυκτήριου του Δήμου Καλαμαριάς κι απολάμβανα το αναψυκτικό μου , τον γαλάζιο Θερμαϊκό και την απέναντι ακτή Περαία , Μπαξέ , Αγία Τριάδα , όπως την διαλαλούσαν οι κράχτες στα παλιά βαποράκια της γραμμής . Δεν τολμούσα να δω μπροστά μου στην απότομη πλαγιά γιατί εκεί οι νεοέλληνες δείχνουν όλο τον πολιτισμό που κληρονόμησαν από τους αρχαίους προγόνους του . Και τι δεν υπήρχε εκεί , έκλεισα τα μάτια μου και έκανα ότι τα αγνοούσα .
Όμως καμμιά φορά μια χαραμάδα ξεφεύγει από την ματιά σου και αντικρύζω ένα θέαμα που δεν τόχα ξαναδεί εδώ . Ένας κατάλευκος , πανέμορφος , κομψός , μοναχικός Ερωδιός πλατσούριζε με τα καλαμένια ποδαράκια του στα ρηχά ψάχνοντας γιατί άλλο για μικρά ψαράκια και σκουληκάκια . Μάλλον δεν είχε φτάσει γι αυτόν η ώρα που θα μας αποχαιρετούσε για το ταξίδι του για νότια σε ζεστότερες χώρες . Κάθισα ώρα και τον χάζευα . Αχ αυτή η φύση πάντα μας εκπλήσσει . Εκεί που λες εδώ στα ρηχά ποιος να πλησιάσει νάσου ένας κατάλευκος πανέμορφος Ερωδιός και σου φέρνει τα πάνω κάτω . Ευτυχώς πρόλαβα και το φωτογράφησα πριν τρομάξει και φύγει …
Γιώργος Κωτσίδης
Το οικόπεδο είναι στην γωνία της Ν. Πλαστήρα με την Α. Παπαναστασίου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες στο βιβλίο “Το Ρύσιον των αλιέων” το κτίριο κατασκευάστηκε στην δεκαετία του 1930. Κατεδαφίστηκε μάλλον στις αρχές της δεκαετίας 1980 – πριν το τέλος του 1982.
Η πρώτη φωτογραφία πρέπει να είναι η παλαιότερη, δεν διακρίνεται κανονικός δρόμος, ούτε μπροστά ούτε στο πλάι, μόνο οι αυλακιές υποθέτω από τα οχήματα που ήρθαν για την κατασκευή; (από το βιβλίο). Στην δεύτερη έχει διαμορφωθεί ένας δρόμος – η σύγχρονη Πλαστήρα (από το βιβλίο). Η τρίτη φωτογραφία με την πλαϊνή όψη είναι του 1955 περίπου (προσωπική συλλογή). Στην τέταρτη φαίνεται η θέση της στην αεροφωτογραφία της περιοχής που έχει αναρτήσει ο Βαγγέλης Καβάλας.
Η τελευταία είναι η σημερινή πολυκατοικία στην θέση της αρχικής (maps.google).
Θόδωρος Νάτσινας
Στην είσοδο του κινηματογράφου ΔΙΟΝΥΣΙΑ, το 1945;;;
Νίκανδρος Καστανίδης
Ο πατέρας μου (δεξιά) μ’ ένα συνάδελφό του, στην είσοδο του κινηματογράφου ΔΙΟΝΥΣΙΑ, όπου εργάζονταν στην καμπίνα του ως τεχνικοί προβολής.
Η κινηματογραφική ταινία: HUDSON’S BAY Αμερικανικής παραγωγής του 1941, με πρωταγωνιστή τον Πωλ Μιούνι. Ο Ελληνικός τίτλος ήταν Ο ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ, που στον κινηματογράφο ΔΙΟΝΥΣΙΑ εμφανίστηκε ως ΑΝΤΑΡΤΗΣ, πιθανότατα από το κλίμα της περιόδου 1945-1950.
Δεν μου είναι γνωστό ποια χρονιά προβλήθηκε στα ΔΙΟΝΥΣΙΑ. Μια υποψία είναι το 1945