Saloni.ca Archive

Ομαδα ερευνας για την παλια Θεσσαλονικη

“Ομάδα νεαρών στην αλάνα, όπου σήμερα το μεγάλο πάρκο Κρήτης. Στο βάθος δεξιά “το σπίτι της χανούμισσας”. Λίγο πιο πάνω βρισκόταν ο “Αστέρας”, σύλλογος αντισφαίρισης (τένις). Δεύτερη από αριστερά πρέπει να είναι η Καίτη Κτενίδου, 3η η Φανή, μετά ο Γιάννης ο Πίππος (?) “ “Athanasios Zisopoulos”

η δική μας ανάρτηση

https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0paBcFN7hgSHGbYaRegp3EmYSAWXrJBp5TvsEpfyx4q4u1uFJjLzoKyn254xvB7Lrl

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0qpGJ5JSTbzNBa72pN4emy1EWjv1n8P3XydKQf9kb3krjofWH7fkCTQdQX9jQnY83l?_rdc=1&_rdr το “σπίτι της χανούμισσας”

Αγίας Σοφίας, 11 : Ξενοδοχείο “Βαλκανική Ευρώπη” (1925), “Χ.Ε.Ν.Θ.”(1937), “κατάστημα H&M” (περ.1998)

Το 1925 ο εμπειρικός αρχιτέκτονας, πολιτικός μηχανικός, Γεώργιος Σιάγας, έκτισε για τον Κωνσταντίνο Ι. Λαμνίδη (βιομήχανο της Θεσσαλονίκης) την πολυκατοικία στην Αγίας Σοφίας 11, με σκοπό να γίνει ξενοδοχείο. Έτσι δημιουργήθηκε το ξενοδοχείο πολυτελείας η “Βαλκανική Ευρώπη” το οποίο λειτούργησε από το 1926 μέχρι το 1935 περίπου. Στη συνέχεια το κτίριο περιήλθε στην κατοχή της Εθνικής Τράπεζας. Από τις προσωπικότητες που έμεινα στο ξενοδοχείο αυτό είναι γνωστές οι εξής δύο: ο Νικόλαος Ι. Κριτικός, ο πρώτος καθηγητής Μαθηματικών στο παν. Θεσσαλονίκης κι ο Μίλτος Κουντουράς , ο διακεκριμένος παιδαγωγός, διευθυντής στο Διδασκαλείο Θηλέων της Θεσσαλονίκης, που οι κακεντρεχείς των υπερσυντηρητικών κύκλων της πόλης τον απέπεμψαν από τη θέση του

Νίκανδρος Καστανίδης

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0HuvCejc45P4MnKEJmfP4sVuue9Q73gjH5YjjuBGYgs6vUFQs8M21iwS9ijxPSWDSl?_rdc=1&_rdr

Η πολυκατοικία στην Αγία Σοφίας 11, νεόκτιστη

(Η φωτογραφία είναι από το άρθρο της κας Ε. Ρούπα “Οικογένεια Λαμνίδη”, Θεσσαλονικέων Πόλις, 23, 2007, σελ. 130-133)

Το αρχιτεκτονικό σχέδιο της πρόσοψης του κτιρίου στην Αγία Σοφίας 11

Ο Κωνσταντίνος Ι. Λαμνίδης με τη σύζυγό του Θεοπίστη

(Η φωτογραφία είναι από το άρθρο της κας Ε. Ρούπα “Οικογένεια Λαμνίδη”, Θεσσαλονικέων Πόλις, 23, 2007, σελ. 130-133)

Η θέση του κτιρίου στον πολεοδομικό χάρτη της Θεσσαλονίκης

Νικόλαος Ι. Κριτικός (1894-1986)

Μίλτος Κουντουράς (1889-1940)

Το 1937 η Εθνική Τράπεζα, με τη μεσολάβηση του Υπουργείου Πρόνοιας, νοίκιασε με ευνοϊκούς όρους την εν λόγω πολυκατοικία στην Χριστιανική Ένωση Νεανίδων (Χ.Ε.Ν.), η οποία ιδρύθηκε στην πόλη. το 1925. Πριν την εγκατάσταση της στην Αγία Σοφίας είχε στεγαστεί στην αρχή προσωρινά στο Διδασκαλείο Θηλέων, στη συνέχεια σε διαμέρισμα στη Βουλγαροκτόνου 4, μετά μεταφέρθηκε στην οδό Ευζώνων όπου άνοιξε και το πρώτο οικοτροφείο, κατόπιν στην Εθνικής Αμύνης 34, όπου λειτούργησε και εστιατόριο και με παράρτημα στη Τσιμισκή όπου προστέθηκε και βιβλιοθήκη. Πρωταγωνιστικό ρόλο για την ίδρυση της Χ.Ε.Ν. Θεσσαλονίκης έπαιξε η Σοφία Δέλτα- Μαυρογορδάτου, κόρη της Πηνελόπης Μπενάκη-Δέλτα. Στο πρώτο συμβούλιο της Χ.Ε.Ν.Θ. ήταν, εκτός από τη Μαυρογορδάτου, οι εξής: Διαμαντοπούλου, Χατζητάτση, Νάκα, Παυλίδου, Οικονόμου, Καλκάνη, Αποστολάκη και Γεωργανοπούλου.

Το κτίριο της Αγίας Σοφίας 11, τη δεκαετία του 1930…

Η πολυκατοικία στην Αγία Σοφίας 11 τη δεκαετία του 1930

(Η φωτογραφία αναρτήθηκε από την κα. Έφη Σταθοπούλου , στις ΠΦΘ, στις 28-9-2015

Η δικτατορία του Μεταξά απαγόρευσε τη λειτουργία της ΧΕΝΘ (όπως όλες τις νεανικές οργανώσεις). Έτσι δεν λειτούργησε η συγκεκριμένη Χριστιανική αδελφότητα από το Νοέμβριο του 1939 μέχρι το Μάιο του 1945. Τότε, στο ίδιο κτίριο και με τον ίδιο εξοπλισμό επιβλήθηκε η Στέγη Φαλαγγιτίσσης.

(Η φωτογραφία αναρτήθηκε από την κα. Μαρία Α. Παρασκευοπούλου, στις ΠΦΘ, στις 5-6-2018)

Η πολυκατοικία της Αγίας Σοφίας 11 το 1945 περίπου

(Η φωτογραφία αναρτήθηκε από τον κ. Α.Ε. Νικόπουλο, στις ΠΦΘ, στις 29-2-2024)

Η ΧΕΝΘ γύρω στο 1985 Το αξιοπερίεργο εδώ είναι το πανωσήκωμα δύο ορόφων στο αρχικό κτίριο της Αγίας Σοφίας

Αυτό πιθανότατα έγινε μετά το 1945, ίσως στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

Το κτίριο της ΧΕΝΘ, γύρω στο 1987

Το 1995-1996, μετά την αποχώρηση της ΧΕΝΘ έγιναν εκτεταμένες επισκευές στο κτίριο και είναι πιθανόν τότε να αφαιρέθηκαν οι επιπρόσθετοι όροφοι.

Το 2000 περίπου, όταν λειτουργούσε το κατάστημα της Σουηδικής αλυσίδας ρούχων H&M Οι επιπρόσθετοι όροφοι, που υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια, όπως φαίνεται δεν υπάρχουν.

Το κτίριο της Αγίας Σοφίας 11, που το 1986 κρίθηκε διατηρητέο, έμεινε άδειο μετά την αποχώρηση του καταστήματος H&M και βρίσκεται σε κατάσταση φθοράς.

Κινηματογράφος “Κρόνος”. Οδός Βαφοπούλου 30 προς 28. 1958-59.

Ο χειμερινός κινηματογράφος ξεκίνησε το 1939, το 1979 έκλεισε οριστικά. Είχε 550 θέσεις και εξώστη. Ο θερινός στη ταράτσα του ξεκίνησε το 1941 σταμάτησε το 1976. Αμέσως μετά, στα 80ς, ο χώρος έγινε ντίσκο.

Διαφημίζεται η ταινια Une manche et la belle (1957) με την Μιλέν Ντεμονζό (Marie-Helene Demongeot) και συμπρωταγωνιστη τον Henri Vidal. Ελληνική ΑλενΝτελόν μετάφραση “Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΠΟΘΟΝ”. Ο πιο γνωστός ρόλος της Ντεμονζό (τουλάχιστο για το ελληνικό κοινό) ήταν στη τριλογία του Φαντομά.

Γειτονιά του Athanasios Zisopoulos που μας έστειλε μεν φωτογραφία, αλλά υπήρχε καλύτερη έκδοση της.

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02TUp9DGWmgzo6NiRQZkjtopqiS6Q55usiXLCD7KyHfwk5MPPYevbXTUPWMdPwKsTTl?_rdc=1&_rdr

Une manche et la belle (1957) με την Μιλέν Ντεμονζό. Ελληνική μετάφραση “Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΠΟΘΟΝ”.

Ζαχαροπλαστείο “Ελληνικόν”. Αρχές 60ς και παλιότερα (στην 2η φωτογραφία). Ξεκίνησε να λειτουργεί το 1938. Βασιλίσσης Όλγας 209. + το διπλανό όμορφο διώροφο, Βασ. Όλγας 211.

Αρχείο Athanasios Zisopoulos.

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid07tNdnJ14fotQLowk5kWBfuFEqaBT7DUikH12aY4XuSZhhEdBVBNeS4tc8T8Rxuxcl?_rdc=1&_rdr

Βασ. Όλγας 211

Αγαπημένη γωνιά … Λίγο πιό πάνω 100 μέτρα ήταν το σπίτι μου ... Πως να ξεχάσω το περίπτερο της γειτονιάς όπου στηνόμουν με τις ώρες να διαβάσω τις εφημερίδες και να πάρω το λεωφορείο του ΟΑΣΘ μετά την κατάργηση του τραμ ... Η ΣΤΑΣΗ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΑΣΘ

Την φωτογραφία αυτή την ξανανέβασα , είναι αγαπημένη . Αν δεν πέρασα στα νιάτα μου μπροστά από αυτό το σημείο στην Βασιλέως Γεωργίου . Στο περίπτερο αυτό μπροστά , απέναντι από τον κινηματογράφο Απόλλωνα ήταν η στάση Αγία Τριάδα του ΟΑΣΘ πριν καταργηθεί . Οι καρέκλες που φαίνονται είναι της πιτσαρίας Βερόνα που έκλεισε . Η πιτσαρία Βερόνα πρέπει να ήταν το Νο 2 της αλυσίδας . Στην Θεσσαλονίκη όταν είχε ανοίξει δηλαδή η συγκεκριμένη πιτσαρία , η πίτσα ακόμη ήταν κάτι άγνωστο . Μόνο όσοι τύχαινε να πάνε στην Ιταλία γνώριζαν γι αυτήν , η από τις κινηματογραφικές ταινίες που τότε οι made in Italy – cinecitta πλημμύρισαν τον κόσμο . Πρέπει να άνοιξε μεταξύ 1972-1973 και μας έμαθε να τρώμε πίτσα . Ήταν ίσως η καλύτερη πίτσα κατά την δική μου προτίμηση πάντα. Το delivery ακόμη ήταν άγνωστο και όταν ήθελες να φας πίτσα έπρεπε να κάτσεις σε τραπέζι και αυτό γινόταν κάθε μέρα και οι πιτσαρίες γέμιζαν παρέες , οικογένειες ήταν η χρυσή εποχή της πιτσαρίας . Σιγά σιγά γεμίσαμε παρόμοια καταστήματα που εμφανιζόταν με την μορφή αλυσίδων και δειλά δειλά το delivery . Τόσο πολύ πίτσα άρχισε να τρώει ο Έλλην , ώστε μας προτίμησε και η τεράστια Αμερικάνικη εταιρεία πίστας Pizza Hut η οποία λανσαρίστηκε στην Ελλάδα σαν πίτσα πολυτελείας . Οργανωμένη στα Αμερικάνικα πρότυπα και με ιδιαίτερες γεύσεις εντυπωσίασε τους Έλληνες ήταν και αρκετά ακριβότερη από τις άλλες . Όσοι όμως έτυχε να την επισκεφτούν εκτός Ελλάδος έβλεπαν ότι ήταν μια πιτσαρία σειράς κι όχι όπως λανσαρίστηκε στην Ελλάδα . Καμία φορά το μάρκετινγκ κάνει θαύματα . Σήμερα τι υπάρχει στην Θεσσαλονίκη ... Οι περισσότερες πιτσαρίες έκλεισαν , ελάχιστες απέμειναν , άλλες δουλεύουν χωρίς τραπεζάκια και επιστρέψαμε νομίζω στα παραδοσιακά μας εδέσματα , αφήνοντας την κατανάλωση πίτσας σε όρια φυσιολογικά . Δεν αλλάζει εύκολα συνήθειες ο Έλλην ... Να μη ξεχάσω στην φωτογραφία δεν φαίνεται το μαγαζάκι του κυρ Αδάμ με τις υπέροχες τουλούμπες του αλλά 2 ίσως και 3 μικρότερα κτίσματα πριν το δικό του , που ήταν μικρό γωνιακό μονώροφο , με στέγη από κεραμίδια ...

Γιώργος Κωτσίδης

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02qtJbmaTxX9Um85BMueVDazzowM2ZtyoYDRtQekd13y1XxVsuw8gansHL3P3j9ZAPl?_rdc=1&_rdr

Προπολεμική κατασκευή. Η φωτογραφία είναι από τα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Δεξιά τμήμα της οικίας Βικοπούλου, που δεν είχε επίσης ακόμη ανοικοδομηθεί.” Κοντά στο ζαχαροπλαστείο “Ελληνικόν” και τον “Κρόνο”.

Προσωπικό αρχείο του κου Αθανάσιου Ζισόπουλου. Athanasios Zisopoulos. Την σχολιάζει ο ίδιος.

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02Bus4kNj46J2L4Lrg4cjgDBXUgmzYUjqF9BWo6ez4hwKr7QZhMQq94TcU48fn5fAul?_rdc=1&_rdr

Η Θεσσαλονίκη είχε παράδοση στο γιορτασμό της Αποκριάς. Οι αναμνήσεις παλιών Θεσσαλονικιών μιλούν για θεσμό που απέκτησε φήμη από τα μέσα του 19ου αιώνα.

Φωτογραφίες από εφημερίδες τις δεκαετίες του 20 και του 30.

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02Fr7Wox82PDJgnH5aer4yTCFFD1ASo7SENiZBdedzrbz7gs1da46bhdMKbnGawkfQl?_rdc=1&_rdr

Παρέα Καμαριωτών (Ελλήνων και Εβραίων) το διασκεδάζει. 1935. Αρχές του 20ου αιώνα.

Καρναβάλι. Μπροστά στο κτίριο της κλινικής Νεδέλκου, Εγνατίας 129. 60 χρόνια πριν.

Αρχές του 20ού αιώνα το καρναβάλι της Θεσσαλονίκης ήταν το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια. Η πόλη κατακλυζόταν από επισκέπτες. Μετά ήρθαν οι απαγορεύσεις.

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid08C4mo8GZ4sFUot6LsA5rLBsSPAMbC4rLoPe2Dc5aBbbkfZ3h3VdPv2drsSokTc3Al?_rdc=1&_rdr

Η δυτική πλευρά του χώρου της Μονής Βλατάδων, στον οποίο διακρίνονται το μικρό σκευοφυλάκιο-βιβλιοθήκη κατασκευασμένο το 1937 και ο νεότερος ναΐσκος της Θεοτόκου. Το διώροφο κτήριο στα δεξιά βρίσκεται στην γωνία των οδών Δημάδου και Δημητρίου Πολιορκητού.

Η φωτογραφία πιθανώς της δεκαετίας του 1940, προέρχεται από ξένο οίκο δημοπρασιών

Αλέξανδρος Σαββόπουλος

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02xRvFqHZfNcqZPfmrN2Yk3X59T9KWX5HApPxovxzKZqgQhhAk7eUnQEtn6hdm1ZaWl?_rdc=1&_rdr

Τα μπάνια του λαού, χωρισμένα σε περιοχές ανδρών και γυναικών.

Ο Κήπος έζησε μεγάλο μέρος της κοινωνικής ζωής των προγόνων μας. Είχε χώρους για εστιατόρια, ουζερί, ορχήστρες, πολιτικές εκδηλώσεις, γιορτές συλλόγων, δεξιώσεις μέχρι και “παιδική χαρά” με κούνιες και αλογάκια. Το “φίνο ακρογιάλι” αποτελούσε δημοφιλή τόπο αναψυχής, πικνίκ και κυρίως θαλάσσιων λουτρών. Λειτούργησε εκεί ακόμα και στρατόπεδο γυμνιστών !

Η σταδιακή απαξίωση ξεκίνησε όταν η ρύπανση των νερών αυξήθηκε σημαντικά, αλλά και οι επισκέπτες του άρχισαν να προτιμούν τα θέρετρα της ανατολικής πλευράς της πόλης. Η επέκταση των εγκαταστάσεων του λιμανιού και η ανέγερση πετρελαιοδεξαμενών έδιωξαν οριστικά τους όποιους λουόμενους.

Το πάρκο δημιουργήθηκε το 1836 από τον Βαλή Σαμπρί Πασά στο ύψος της τρίτης και τέταρτης προβλήτας του σημερινού λιμανιού. Τέρμα των Τραμ για πολλά χρόνια. Σωστή προφορά Μπες Τσινάρ (Πέντε Πλάτανοι, bes-πέντε, cinar-πλατάνι). Κήπος των Πριγκίπων τον Μεσοπόλεμο.

Διαχείριση των εσόδων του Κήπου είχε το Οθωμανικό Ορφανοτροφείο και Τεχνική Σχολή Ισλαχανέ από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1923, ο Δήμος προχώρησε στην αποβολή του Ισλαχανέ και την μίσθωση των χώρων σε ιδιώτες επιχειρηματίες. Προηγήθηκε η χρήση του από τις Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις κατά τον ΑΠΠ.

Περισσότερα για τον Κήπο στο βιβλίο του κου Παρασκευά Σαββαΐδη «Στο Μπεχτσινάρι, σε φίνο ακρογιάλι» – Η ιστορία του Κήπου του Μπες Τσινάρ στη Θεσσαλονίκη. (Εκδόσεις Κυριακίδη, 2019)

Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid027zAHbp6xScoXrq2DdQztyYT6vwkM5Q4g3MLgWVieiR4uMmNHWz6QQftbQuDPJqXkl?_rdc=1&_rdr

Μπεχτσινάρι του Μεσοπολέμου. Το 1926 λειτούργησε εδώ στρατόπεδο γυμνιστών από το γιατρό Ντουάρτε που εφάρμοζε μια νέα για την εποχή σωματική αγωγή.

Πενήντα νέοι και νέες είχαν αρχίσει να παίρνουν μέρος στο σύλλογο αυτό πριν τα συντηρητικά ήθη των Θεσσαλονικέων ενεργοποιήσουν εκκλησιαστικές και αστυνομικές αρχές και τον διαλύσουν.

Οι καμπίνες των γυναικών είχαν μια σκαλίτσα στο εσωτερικό τους από όπου κατέβαιναν οι λουόμενες να κάνουν το μπάνιο τους στη σκιά και να μένουν λευκές ως κρίνα όπως απαιτούσε η μόδα.

Έως το 1930 υπήρχε αυστηρός διαχωρισμός σε ανδρικά και γυναικεία θαλάσσια λουτρά. Τα μικτά μπάνια, (“bains mixtes” (μπεν μιξτ)) θεωρούνταν κρούσματα παρεκτροπής, απαράδεκτες προσμίξεις.

“Στο Μπεχτσινάρ οι λουόμενοι περνούν αλληλοδιαδόχως τα σύνορα και κολυμπούν ανάμικτα. Αν συνεχιστεί το πράγμα θα καταντήσει να λούονται μόνο ιερόδουλες της Βαρδαρίου περιοχής και στρατιώται.” γράφει η Εφημερίς των Βαλκανίων τον Ιούλιο του 1930.

Μπεχτσινάρι. Πάρκο με καφενείο, μπυραρία, εστιατόριο, καμπαρέ, θεατρική σκηνή και πίστα πατινάζ.

2 γιαγιάδες προφανώς προσφυγικής καταγωγής απολαμβάνουν τον καφέ τους με την οικογένεια.

Βαρκάδα στο Μπεχτσινάρι.

Στο βάθος έχει αρχίσει η εγκατάσταση των πετρελαιοδεξαμενών.