Ομαδα ερευνας για την παλια Θεσσαλονικη
Ντεπό. 2 φωτογραφίες της οικίας του Σπύρου Γεωργιάδη. Η πρώτη, στο πλατύσκαλο, στην οδό Μπάμπη Άννινου. Ο άδειος χώρος μπροστά ονομαζόταν “ο Kήπος του Ιταλού”.
Στο βάθος σπίτια της οδού Σκιάθου. Η δεύτερη από την ταράτσα της ίδιας κατοικίας. Αν κάποιος-α θυμάται κάτι από την περιοχή που βλέπουμε θα ήταν ευχάριστη έκπληξη. Χειμώνας, αρχές της δεκαετίας του 60.
Αρχείο της οικογένειας Ζησόπουλου.
Η λήψη στην γωνία Επταπυργίου με Παλαμίδου. Αριστερά στην άκρη μόλις φαίνεται η άκρη της κρήνης που βρίσκονταν σ' αυτό το σημείο.
Σχετική παρουσίαση της κρήνης είχε γίνει εδώ: ανάρτηση: https://archive.saloni.ca/1074
Μάρα Νικοπούλου
Η Παλαμίδου είναι ο δρόμος με τα δέντρα που φαίνεται μπροστά μας
Σε ζουμ μιας φωτογραφίας του Gerard Langlade διακρίνουμε τον ίδιο κάπως λοξό κορμό δέντρου, Η ταμπέλα της μικρής οδού Άρτης, κάθετης της Παλαμίδου, επιβεβαιώνει την αρχική υπόθεση
Η οδός Αρτης σύμφωνα με το Β. Δημητριάδη είναι η σημερινή οδός Επταπυργίου
Η πρώτη πλήρης συμφωνική ορχήστρα στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε τον Μάιο του 1923 από το Κρατικό Ωδείο. Δεν έχει να κάνει με Γερμανούς ναζί το 1942 που ήρθαν να μας “εκπολιτίσουν”, και τους μετακαλέσαμε κιόλα ξεπλυματικά μετά τον πόλεμο !!! Τι άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε. Σωτηρία δεν υπάρχει ...
Ακόμα νωρίτερα το 1916, πριν καεί η πόλη, πρώτη συναυλία του Ωδείου έγινε στο παραλιακό ΠΑΤΕ και είχε τεράστια επιτυχία. Με παρουσία Βενιζέλου, Βασιλιά της Σερβίας, αρχιστράτηγου Σαράιγ κλπ https://www.facebook.com/groups/tritoprogramma/permalink/10163252315157646/
Η πρώτη πλήρης συμφωνική ορχήστρα στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε τον Μάιο του 1923 από το Κρατικό Ωδείο.
Ακόμα νωρίτερα το 1916, πριν καεί η πόλη, πρώτη συναυλία του Ωδείου έγινε στο παραλιακό ΠΑΤΕ και είχε τεράστια επιτυχία. Με παρουσία Βενιζέλου, Βασιλιά της Σερβίας, αρχιστράτηγου Σαράιγ κλπ
Για την συναυλία στο ΠΑΤΕ πριν την πυρκαγιά.
1927. Ο Επαμεινώνδας Φλώρος με την δική του συμφωνική ορχήστρα του Μακεδονικού Ωδείου.
Κινηματοθέατρο Διονύσια. 5η του Μπετόβεν, Γκλουκ κλπ.
Το πλήρες ρεπορτάζ της “Μακεδονίας”
23 Ιουλίου 1957 καταργείται και η δεύτερη γραμμή τραμ. Νοσοκομείο Χιρς (Χαριλάου από το 1951) – Εγνατία – Σταθμός. 3 χρόνια αντιδράσεων δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Ο “εθνάρχης”, πρωθυπουργός πλέον, έδωσε την επιθανάτια εντολή.
Εδώ το τραμ στη Λεωφόρο Στρατού όταν σε ευθεία έφτανε μέχρι το σημερινό Σιντριβάνι, κάτω από την μικρότερη τότε Έκθεση. Φωτογραφία αχρονολόγητη. Επειδή η δημοπρασία αναφέρει Tramway Photograph-Salonika, το πιθανότερο κατοχική. Salonika μας λέγανε οι γερμανοί.
Η κρήνη στη γωνία Ολυμπιάδος με Αμφιλοχίας. Σήμερα “μετακόμισε” στην απέναντι μεριά του δρόμου. Ήταν σε χρήση για δύο χιλιετίες.
Λεπτομέρεια της παλιότερης φωτογραφίας της, σε λήψη του Guillaume Grandidier. Σε πολύ καλή ανάλυση από το Musée d' Orsay
Το γεφυράκι του ρέματος των Αγίων Πάντων (Aron), πάνω από το οποίο περνούσε η οδός 26ης Οκτωβρίου. Δίπλα του το κτήριο στο οποίο προσαρμοζόταν η αλυσίδα διακοπής της κυκλοφορίας της σιδηροδρομικής γραμμής προς το λιμάνι (βλ. https://archive.saloni.ca/2193 ). Στα αριστερά διακρίνεται το κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού Salonique-Ville.
Φωτοκάρτα τραβηγμένη την Κυριακή 6/19 Αυγούστου 1917, δεύτερη ημέρα της καταστροφικής πυρκαγιάς, με την πορεία του δυτικού μετώπου της να στρέφεται από την περιοχή της Λέοντος Σοφού προς το εμπορικό κέντρο.
Η φωτογραφία τραβηγμένη πάνω στο γεφυράκι που οδηγούσε από την τότε οδό Σταθμού στην οικία Πετρίδη, προσφέρεται στο Delcampe.
Αλέξανδρος Σαββόπουλος
Στον κύκλο ο φωτογράφος και με το βέλος η κατεύθυνση της λήψης
8 Μαΐου 1954, o “Εθνάρχης” ξηλώνει απροειδοποίητα την γραμμή τραμ Ντεπό – Βασιλίσσης Όλγας – Τσιμισκή. Ο κόσμος είχε πλήρη άγνοια και περίμενε στις στάσεις. Καμαρωτός “ο νέος πολιτικός αστέρας'' έβγαινε φωτογραφίες μπροστά στον Λευκό Πύργο επιδεικνύοντας τις ξηλωμένες γραμμές. Όλη η πόλη ήταν κάθετα αντίθετη εκτός από ...
17 με 18 Απρίλιου του 1903. Θέα της προκυμαίας μέσα από το κατεστραμμένο γαλλικό επιβατηγό πλοίο “Guadalkivir”. Αγκυροβολημένο μπροστά στην παλιά Ψαραγορά μετά την ανατίναξη του από βούλγαρους αναρχικούς.
Οι Γκεμιτζήδες (βαρκάρηδες σε ελεύθερη μετάφραση) ήταν ομάδα αναρχικών. Τα μέλη της ήταν όλα απόφοιτοι του Εξαρχικού (Βουλγαρικού) Γυμνασίου της Θεσσαλονίκης. Εξαπέλυσαν 17 Απριλίου 1903 σειρά βομβιστικών επιθέσεων με δεκάδες νεκρούς.
Στο λιμάνι ανατινάζεται το γαλλικό επιβατηγό πλοίο «Γουανταλκιβίρ» λίγο πριν αποπλεύσει για Κωνσταντινούπολη. Ακολούθησε βομβιστική επίθεση τρένου που μετέφερε 300 επιβάτες από Αδριανούπολη.
Την επόμενη ημέρα βομβιστική επίθεση δέχθηκε το εργοστάσιο φωταερίου με συνέπεια να βυθιστεί η πόλη στο σκοτάδι, παράλληλα ακολούθησαν εκρήξεις βομβών σε διάφορα μέρη της πόλης, δρόμους, πλατείες και καταστήματα, μεταξύ των οποίων το καφενείο Αλάμπρα. Σοβαρότερο κτύπημα ήταν η ανατίναξη της οθωμανικής τράπεζας και της διπλανής γερμανικής λέσχης που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά.
Φωτογραφίες από Musée d' Orsay
Τα κιόσκια μπροστά στην πλατεία Ελευθερίας.
Μετά τα ξενοδοχείο Όλυμπος βλέπουμε την παραλιακή κίνηση στα πολλά καφενεία.
Μπροστά στην παλιά Ψαραγορά.
... δεξιά της ψαραγοράς.
... αριστερά της ψαραγοράς.
Το βομβαρδισμένο γαλλικό επιβατηγό πλοίο “Guadalkivir” με θέα την πόλη.
Διπλή η γραμμή τραμ επικίνδυνη για τους πεζούς, σχεδόν ανύπαρκτο το πεζοδρόμιο.
Απτόητες 4-5 γυναίκες με την παραδοσιακή σεφαραδίτικη ενδυμασία βαδίζουν -σίγουρα- προς το Εβραϊκό νεκροταφείο, το σημερινό Πανεπιστήμιο. Κάποιες τις έχουμε δει σε φωτογραφίες εκεί να φροντίζουν τους τάφους. 1916.
Κάτω από το μπαλκόνι στην αρχική φωτογραφία και εδώ “υποδηματοπωλείον Η ΚΑΜΑΡΑ, Αχιλλέως Σουλιού”, η διπλανή πόρτα “Γουναρικά”. Στο βάθος η Καμάρα.