Ο Ανάργυρος Σιγάλας, τα τσιγάρα του και το καπνεργοστάσιό του στην πόλη μας, Ορφανίδου 3
Ο Ανάργυρος Σιγάλας μπήκε δυναμικά στον χώρος της επεξεργασίας καπνών στην πόλη μας την δεκαετία του 1930.
Την πρώτη του καπνοβιομηχανία την ιδρύει στην Ξάνθη, ενώ το 1937 ιδρύει το καπνεργοστάσιο στην οδό Ορφανίδου στην Θεσσαλονίκη. Μάρκες που λάνσαρε: Σιγαρέττα Αγρινίου, ΑΒ, ΑΓ, Νο 14, Πετεινός, Πρώτον.
Πηγές της ανάρτησης:
Στοιχεία από το αφιέρωμα των ΒΙ.Δ.Α https://vidarchives.gr/reports/2021_01_936 που αντλούν τις πληροφορίες από το βιβλίο των Μάνου Χαριτάτου – Πηνελόπης Γιακουμάκη «Η ιστορία του Ελληνικού Τσιγάρου». Αρχείο Ε.Λ.Ι.Α.
και κυρίως οι εφημερίδες Μακεδονία και Φως, τεύχη της δεκαετίας του 1930.
Σπύρος Αλευρόπουλος
Facebook:
https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid035SKhCjQBvueY1vxujd98fwjnAc144UfarFuGygQzLU7mb89XfnW6w9bSCRZZQ4Crl
Τον Σεπτέμβριο του 1930 κάνει την εμφάνισή του στην ΔΕΘ. Σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε γνωστός σ ολόκληρη την βόρεια Ελλάδα.
Το 1931 διαφήμιζε τις μάρκες των τσιγάρων ακόμη από την Ξάνθη, με πρατήριο και στην Θεσσαλονίκη, στην Τσιμισκή
Ήδη από το 1933 διαφημίζεται το καπνεργοστάσιο που κατασκευάζεται στην Ορφανίδου.
Καινούριες μάρκες και ποικιλίες στα τσιγάρα του, με αφορμή και την ολοκλήρωση του εργοστασίου του στην Ορφανίδου.
Το 1937 λειτουργεί
Μάρα Νικοπούλου: Μπορεί να μην ξέρουμε το όνομα του αρχιτέκτονα αλλά το σκίτσο του καπνομάγαζου θυμίζει έντονα την ΕΜΣ του Β. Κασσάνδρα (1904-1973) – με δεδομένες βέβαια τη χρονική απόσταση και τις διαφορετικές χρήσεις των κτιρίων.
Στην Ορφανίδου 3, το εργοστάσιο αντικαταστάθηκε το 1967 (οικ. άδεια 392/5-1967) από το παρόν κτίριο. Στην είσοδό του η Στοά Σιγάλα.
Πολιτικά δραστήριος, μέλος και βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων στην Ροδόπη. Το 1936 προτείνει στην Έλενα Βενιζέλου να γίνει νονά του παιδιού ενός φίλου του, έναν μήνα πριν τον θάνατο του του Ελευθέριου Βενιζέλου.
https://venizelosarchives.gr/esearch/treasure/xxx3?list=26678&form=100001&value=%CE%A3%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82+%CE%91%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%9D.++%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A1%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%82
Μεσολαβεί η δικτατορία Μεταξά.
Μια παρουσίαση των σύγχρονων εγκαταστάσεων του εργοστασίου στο ΦΩΣ 24/4/1938
Οι διαφημίσεις των πακέτων του κυριαρχούν στην εφημερίδα Φως.
Τον Μάιο του 1938 ανακοινώνεται ότι ο πρώην (αριστερός) δήμαρχος της πόλης Μηνάς Πατρίκιος αναλαμβάνει τη Γενική αντιπροσωπεία της καπνοβιομηχανίας του Σιγάλα.
Ίσως αυτό ήταν που έκανε το καθεστώς να σταματήσει να είναι ανεκτικό απέναντι στον φιλελεύθερο Σιγάλα.
Τον Ιούλιο του 1938 σε βασικό άρθρο της εφημερίδας ΦΩΣ ο Σιγάλας κατηγορείται ως συνοδοιπόρος και χρηματοδότης των κομμουνιστών. Ποια σχέση μπορεί να είχε αυτός με τους αριστερούς; Ως Έλλην, ως πλούσιος, ως βιομήχανος; Από πνευματικό σνομπισμό έρρεπε προς τα αριστερά αυτός ο λιμπεραλιστής, ο ολίγον σοσιαλιστής, που υποστήριζε το σύμφωνο των Σοφούλη-Σκλάβαινα; Έτρεφε νοσηρή συμπάθεια, έχοντας συσκοτισμένη συνείδηση.
Αλλά, καταλήγει, θα υποχρεωθεί και αυτός ν ανοίξει τους οφθαλμούς του.
Στις 6 Ιουλίου 1938 αναφέρονται οικονομικά ισχυροί παράγοντες της πόλης που βοηθούσαν οικονομικά το ΚΚΕ. Ανάμεσα σ αυτούς και ο Ανάργυρος Σιγάλας.
Αναλυτικά οι μαρτυρίες από τις οποίες ο Σιγάλας θεωρήθηκε ότι ήταν χορηγός των κομμουνιστών. Μία δημόσια ευχαριστία σ έναν ψευδώνυμο δωρητή της εφημερίδας «Λαϊκή Φωνή» και δύο μαρτυρίες.
Αφήνεται να εννοηθεί ότι μπορεί να το έκανε προκειμένου τα μέλη και οι συμπαθώντες του κόμματος να αγοράζουν τα δικά του τσιγάρα και αυτός με ποσοστό επί των κερδών να ενισχύει το κόμμα.
Το τι απέγινε το κατηγορητήριο δεν γνωρίζουμε, αλλά για ένα χρόνο οι διαφημίσεις των τσιγάρων του απουσιάζουν από τον Τύπο.
Το καλοκαίρι του 1939 προβάλλεται για κάποιες μέρες ένα καινούριο πακέτο τσιγάρων το «Πρώτον». Η διαφήμιση αυτή δεν έχει την ίδια ένταση και κλίμακα με αυτές των προηγούμενων ετών.
Από τα ΒΙ.Δ.Α. πληροφορούμαστε ότι η καπνοβιομηχανία «παύει τις εργασίες της, μετά από εθελουσία έξοδο, το 1955».