Ομαδα ερευνας για την παλια Θεσσαλονικη
Η πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου στην Ελλάδα έγινε στην Θεσσαλονίκη. Γιατροί ήταν οι Νεδέλκος, Βαλάση και Αριστείδου. Το σχετικό πλήρες ρεπορτάζ της εφημερίδας “Μακεδονία”. 22 Οκτωβρίου 1938.
Η “έρευνα” ως τώρα, έλεγε πως πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου έγινε το 1951 στο Μαιευτήριο “Αλεξάνδρα” στην Αθήνα. Άρα βγάζουμε είδηση.
Δ.Μ.
Κτίστηκε από τον Γ. Μανούσο το 1924. Αρχικά ιδιοκτησία του καπνοβιομήχανου Γ. Πανά. Το 1936 φιλοξενούσε το Ελληνοαμερικανικό Επιμορφωτικό Ινστιτούτο. Στην κατοχή τον Ερυθρό Σταυρό. Μέχρι να κτιστούν οι τριγύρω πολυκατοικίες για αρκετά χρόνια, ήταν ένα εμβληματικό κτήριο.
Mέγαρο Πανά. Στρατηγού Καλλάρη με Λώρη Μαργαρίτη.
Μέγαρο Πανά από την Στρατηγού Καλλάρη. Κατοχή. Στο κτήριο η σημαία του Ερυθρού Σταυρού.
Δεξιά το Μέγαρο Πανά ξεχωρίζει.
Οι πολυκατοικίες τριγύρω αρχίζουν να πυκνώνουν. Η οδός Στρατηγού Καλλάρη κρατούσε ακόμα.
1931. Μια πόλη που έδειχνε ότι θα γίνει κούκλα .... στο κέντρο το Μέγαρο Πανά.
Τα Λουτρά του Ισλαχανέ είναι έτοιμα να σας εξυπηρετήσουν. 1938 Οκτώβριος. Αποστόλου Παύλου 62, δίπλα στο τότε Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων.
Δ.Μ.
Θερινός κινηματογράφος “Διονύσια”. Αμέσως μετά το Μέγαρο Τυρολόη. Δίπλα στην Brasserie Garcon (Τόττης για τους παλιούς, Αστόρια ΙΙ γιά τους αρχαίους). Εγκαίνια το 1932.
Άλλαξε 4 ονόματα. Από “Διονύσια” 1932, σε “Ρεξ” από το 1937. Ανενεργός την κατοχή. Τον Ιούλιο του 1945 άνοιξε ξανά με την ονομασία του διπλανού καφέ “Αστόρια”. “Αμιράλ” ονομάστηκε από το 1965 μέχρι να γίνει πολυκατοικία το 1980.
Τα θερινά “Διονύσια” μεταφέρθηκαν στο μέσο της ανατολικής πλευράς της πλατείας Αριστοτέλους, δίπλα στον “Ζέφυρο”. Προσωρινά αφού μετονομάστηκαν πάλι σε “Ρίο”.
Θερινός κινηματογράφος Διονύσια. Αμέσως μετά το Μέγαρο Τυρολόη. Εγκαίνια το 1932.
Θερινός κινηματογράφος “Ρεξ” από το 1937.
“Ρεξ” από το 1937. Διπλα στο Μέγαρο Τυρολόη.
Κατοχή, ο θερινός κινηματογράφος δίπλα στο Μέγαρο Δημητριάδη – Τυρολόη δεν λειτουργεί.
Σινέ Βαριετέ “Αστόρια” Τον Ιούλιο του 1945 άνοιξε ξανά με την ονομασία του διπλανού καφέ “Αστόρια”.
Ο θερινός “Αστόρια” ονομάστηκε “Αμιράλ” από το 1965 μέχρι να γίνει πολυκατοικία το 1980.
1937. Τα θερινά “Διονύσια” μεταφέρθηκαν στο μέσο της ανατολικής πλευράς της πλατείας Αριστοτέλους, δίπλα στον “Ζέφυρο”. Το “Ρεξ” στην Νίκης ήταν η μετονομασιά του πρώην “Διονύσια”.
Οδός Αγίας Σοφίας πάνω από την Τσιμισκή. Συγκριτική φωτογραφία των κτηρίων που κτιζόταν το 1922 (και είδαμε πρόσφατα) με την εικόνα τους μερικά χρόνια μετά.
Δ.Μ.
Μέγαρο Τυρολόη, ιδιοκτησία Ιωάννη Δημητριάδη. Γωνία Αγίας Σοφίας και Λεωφόρου Νίκης.
Κτίστηκε το 1931 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γ. Μανούσου. Εξαώροφη πολυκατοικία που χαρακτηρίστηκε διατηρητέα το 1983. Στο Ισόγειο του πάντα φιλοξένησε και φιλοξενεί δημοφιλή για την πόλη καφέ με απεριόριστη θέα. Αστόρια Β, Τόττη, μπρασερί «Garçon».
Αριστερά το ξενοδοχείο “Ματζέστικ” στην αρχή της οδού Αγίας Σοφίας. Αρχιτέκτονας ήταν και εδώ ο Απόστολος Γρεκός. Δεξιά η οδός Βογατσικού. Στο κέντρο η Μητρόπολη.
1928, ανοικοδόμηση με πολλά κενά παραλιακά.