Saloni.ca Archive

“Ο Γαλατάς από το Πανόραμα μοιράζει το γάλα στην Ανω Πόλη Θεσσαλονίκης Φλεβάρης 1974.”. Η λήψη στην γωνία Παπαρέσκα και Γ. Νιόπλιου από τον σημαντικό φωτογράφο της πόλης Μιχάλη Παππού. Δημοσιεύτηκε στην σελίδα του (Michail Pappous) https://www.facebook.com/michail.pappous.73/posts/pfbid02b3p7R7oqCmwaRDsN6e8vdzBoxzwrKfx7Dw8PaD5neX74v95q1R81z7DRKPz57Yz7l

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02Y7zW2SUVGZPdbofWiYyRzRiyv4jkQmme5BWo79toaCRRaKHceHVWNvAeBXwy7Qk9l

Η εικόνα της περιοχής το 1975 Η χθεσινή, κυριολεκτικά, εικόνα του σημεί

Απέναντι από την γωνία Σήμερα προς το στενό της Γ. Νιόπλιου

Λίγα μέτρα πριν την στροφή της προς την Αλ. Παπαδοπούλου στην σκιά των πλατάνων γύρω στο 1916 με 1917, με την γνωστή κρήνη να μην διακρίνεται πίσω από την πολυκοσμία (βλ. στον χάρτη https://archive.saloni.ca/480). Αριστερά ο χώρος του σημερινού ουζερί Τσινάρι. Η φωτογραφία είναι λήψη του γάλλου στρατιωτικού Gérard Langlade (1894-1969), ο οποίος κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο Μακεδονικό Μέτωπο της Θεσσαλονίκης. Η φωτογραφία περιλαμβάνεται με Κωδ. 1001_00045 σε εξαιρετικό φωτογραφικό άλμπουμ του Μουσείου της γαλλικής πόλης Μontauban.

Αλέξανδρος Σαββόπουλος

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02CMHYaRkuPKisKQcGMCQeZVkKDrE4y3xwdhycEvwEbW4hZaJRFEhi5fZCDaBfDhyol

Ένα τρακτέρ Holt μεταφέρει ένα οβιδοβόλο 6 ιντσών στρίβοντας προς την οδό Ναυάρχου Βότση, στην είσοδο του λιμανιού, από την οδό Ναυάρχου Κουντουριώτη το 1915. Διακρίνονται λεπτομέρειες των σπιτιών επί της Ναυάρχου Κουντουριώτη στο ύψος ανάμεσα των οδών Ναυμαχίας Έλλης και Ναυάρχου Βότση. Η εταιρεία Holt Manufacturing ιδρύθηκε από τον Benjamin Holt στο Stockton των Η.Π.Α., κατασκευάζοντας μια σειρά από τρακτέρ/ελκυστήρες συνεχούς τροχιάς από το 1908 μέχρι το 1913. Τα τρακτέρ της εταιρείας Holt και κυρίως τα μοντέλα Holt 75 και Holt 120 χρησιμοποιήθηκαν από τον βρετανικό και τον γαλλικό στρατό κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, για τη μεταφορά βαρέως πυροβολικού του οβιδοφόρου BL 9,2 ιντσών και του οβιδοφόρου BL 8 ιντσών. Η φωτογραφία σε λήψη του Ariel Varges με Κωδ. Q31595 προέρχεται από το ψηφιακό αρχείο του Imperial War Μουσείου www.iwm.org.uk

Αλέξανδρος Σαββόπουλος

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0SD5EvX9RTbyhvPo5scfHj16wyqooxQm4ecpwTgp8ynZ9HgU2LBEcWYn8jefuHmRDl

Τα σημεία ενδιαφέροντος με βάση απόσπασμα της γνωστής αεροφωτογραφίας της Αλέκας Γερολύμπου.

Το μοντέλο τρακτέρ Holt 120.

H ίδια ακριβώς γωνία, φωτογραφημένη μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917, με το καφενείο να έχει καταρρεύσει. Φωτοκάρτα που προέρχεται από το Delcampe.

Απέναντι για λίγο δεν βλέπουμε την κρήνη πάνω από το κατάστημα του γιαουρτζή. Αριστερά πίσω από τους πωλητές και κάτω από τον πλάτανο κρύβεται το ομώνυμο καφενείο. Ο δρόμος κατηφορίζει προς την Αλ. Παπαδοπούλου, τότε Σούτσου. 1916, Γαλλικά αρχεία.

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02Axgv4rmEFYNkhHXoixtADQHp9a3F4MgJRJYwBJ1ZYquHsGSpC3VUWcfb83ayUtXKl

Εφημερίδα Καθημερινή 1997. Το κτήριο στην οδό Κατούνη όπως ήταν πριν από το σεισμό του 1978 (1η φωτ.) και το ισόγειο που διασώθηκε και αναστηλώθηκε στη συνέχεια (2η φωτ.), (Ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε την άνοδο της οδού Κατούνη στην ανάρτηση https://archive.saloni.ca/1878 ).

Ιωάννης Αρτόπουλος

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02XrA4xHgGVcJuAmFZHpwgt63Vu2SJ9MATksgdjLaPKjV2tTTmMF549FbczMWrpNebl

1925-1935 Πρόσφατα είδαμε το Κολλέγιο Αρρένων Ανατόλια. Σε φωτογραφίες του Λυκίδη από τον χώρο αθλοπαιδιών του κολλεγίου εμφανίζεται κτίριο με διπλάσιο όγκο από το κολλέγιο πιθανώς κι αυτό γαλλική κατασκευή του Α΄ Π Π. Πάνω από την σημερινή Παπαναστασίου που τότε λεγόταν Μαραθώνος, η δε σημερινή οδός Σεφέρη ταυτίζεται με την 6η λεωφόρο τότε.

Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες μέσα από το σημερινό γήπεδο του Άρη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο περίγυρος των φωτογραφιών με τα πρώτα κτίρια που κτίστηκαν στην Χαριλάου. Στάθηκε αδύνατο να βρεθεί κάτι για την ιστορία του κτιρίου, αν γνωρίζει κάποιος κάτι για τις χρήσεις του μας διαφωτίζει. Επέζησε σίγουρα μέχρι τα 60ς.

Σε φωτογραφίες από τα αρχείο των αποφοίτων του Ανατόλια σημειωμένο παντού το κτίριο που ψάχνουμε.

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02oowzXfFqruRshLrmbSntF3L8xzusB1n8eyAAVnR8Qyix1PyJNHAC49JaYuaAab6l

Σημερινό γήπεδο του Άρη. Χώρος αθλοπαιδιών του Ανατόλια 1925-35. Δεξιά επί της σημερινής οδού Σεφέρη ένα άγνωστο κτίριο.

Φωτογραφίες του Λυκίδη. Χώρος αθλοπαιδιών του κολλεγίου Ανατόλια. Εμφανίζεται κτίριο με διπλάσιο όγκο από το κολλέγιο πιθανώς κι αυτό γαλλική κατασκευή του Α΄ Π Π.

Πάνω από την σημερινή Παπαναστασίου που τότε λεγόταν Μαραθώνος, η δε σημερινή οδός Σεφέρη ταυτίζεται με την 6η λεωφόρο τότε.

Από το γήπεδο του Άρη σήμερα.

Πάνω από την σημερινή Παπαναστασίου που τότε λεγόταν Μαραθώνος, η σημερινή οδός Σεφέρη που ταυτίζεται με την 6η λεωφόρο τότε. Αριστερά τα τροχιοδρομικά ?

Άλμα εις ύψος στο κολλέγιο Ανατόλια. Στο βάθος το κτίριο στην σημερινή οδό Σεφέρη. 1925-1935.

Στην οδό Σεφέρη πάνω από το γήπεδο του Άρη. Ένα άγνωστο κτίριο.

Χαριλάου, 1949.

Ρυμοτομικό της περιοχής πάνω από το γήπεδο του Άρη. Σημειωμένο το κτίριο που ψάχνουμε.

Ευρύτερο ρυμοτομικό της περιοχής Χαριλάου.

Πάλι αθλοπαιδιές στον σημερινό χώρο του γηπέδου του Άρη. Στο βάθος το διπλάσιου όγκου από το κολλέγιο κτιρίου, πιθανώς κι αυτό γαλλική κατασκευή του Α΄ Π Π.

Ποδόσφαιρο στα 20ς. Δεξιά το κτίριο που ψάχνουμε στην οδό Σεφέρη. Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες μέσα από το σημερινό γήπεδο του Άρη.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο περίγυρος των φωτογραφιών με τα πρώτα κτίρια που κτίστηκαν στην Χαριλάου.

Μου ζήτησαν περισσότερες λεπτομέρειες για το σημείο που συνέβη το γεγονός. Στην παλιά μου ανάρτηση που κοινοποιώ, έχει αρκετές λεπτομέρειες που πιστεύω ότι θα ικανοποιήσουν τους φίλους... https://shorturl.at/ozNT0

Γιώργος Κωτσίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid033itGXpJW1AA1SjNSjZyztHouooVcxDgidu7RiHYeNQ2YQkVuAj7nbq889otxLcgal

Το μνημείο του Βασ. Γεωργίου Α’. Δεξιά του φαίνεται το υπέροχο νεοκλασικό του Καθηγητού Ιατρικής Αλεξανδρίδη με την ψηλή πέτρινη περίφραξη του. Πολλά άλλαξαν από το 2014 που ανέβασα το κείμενο αυτό. Ο Γεώργιος απέκτησε και συντροφιά την Βασίλισσα του Όλγα καθιστή στο θρόνο της, που προς τιμήν της ονομάστηκε έτσι ένας από τους κεντρικότερους δρόμους της Θεσσαλονίκης...

Από το ξενοδοχείο “Μινέρβα” προς τον Βαρδάρη. Πηγή : greecetravel.com τίτλος Thessaloniki: Our first day in Greece in 1968.

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02e92auQFJBFnLUY3UXMYyWNteb3CfcDwjf7thmfG44NnGgSLoHMWn55mwudE2njhWl

Η φωτογραφία του Ali Eniss, σε μεγάλη ανάλυση, ανήκει στην συλλογή του Pierre de Gigord και περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Catherine Pinguet επιμελήτριας της έκθεσης “Salonique Jerusalem des Balkans” που παρουσιάζεται στο Παρίσι. Ιδρυτής της Ζυθοποιίας, αρχικά ως αποστακτηρίου, υπήρξε ο Μωύς Αλλατίνι, ενώ μετατράπηκε σε Ζυθοποιία από τους Μισραχή και Φερναντέζ. Το εργοστάσιο οινοπνεύματος και παγοποιίας εγκαινιάστηκε το 1892 και η παρασκευή μπύρας συμπεριλήφθηκε από το 1894 (βλ. περισσότερα στην ανάρτηση https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0BaQ76wd6Do8ruN92ymTWtFQuYVjKq5cEeyZPJbYfAXqvTYs9SpHdr1s5Fixt86qBl). Το πολυώροφο συγκρότημα υπήρξε πρωτοποριακό για την εποχή του και βασιζόταν στο σίδηρο σαν οικοδομικό υλικό, εξασφαλίζοντας πυρασφαλή κατασκευή και θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά συγκροτήματα της Ανατολικής Μεσογείου.

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02gzGBeoXCxfEzjcAvfasi8gF5bCH4DK41mxVya7JSgXt2yPM5mt5vzetrE73bf5csl

Ο ΠΙΕΡ Η μπαζωμένη παραλία μπροστά στην Καστέλα μέχρι να σουλουπωθεί και να γίνει αυτό που έγινε σήμερα ήταν ένας άναρχος χώρος όπου ο καθένας πετούσε ότι του περίσσευε και τα φορτηγά των εργολάβων τα μπάζα που κατεδάφιζαν την παλιά μας γειτονιά. Στο πανέμορφο νεοκλασικό του καθηγητή Αλεξανδρίδη, δίπλα στην προτομή του δολοφονημένου Βασιλιά Γεωργίου εγκαταστάθηκε στον πρώτο όροφο ο Γάλλος πρόξενος. Το νεοκλασικό αυτό στην αρχή της οδού Αγίας Τριάδος ήταν παραθαλάσσιο πριν γίνει το μπάζωμα με την σκαλίτσα του και την βαρκούλα το αραγμένη δίπλα. Ο πρόξενος είχε ένα γιό συνομήλικό μας που για μέρες μας χάζευε από το παράθυρο που παίζαμε διάφορα παιχνίδια στο διπλανό παρκάκι και κάναμε του κόσμου τις σκανταλιές. Κάποια μέρα ξεθάρρεψε βγήκε έξω μας πλησίασε και άρχισε να παίζει μαζί μας. Η άγνοια της γλώσσας καθόλου δεν μας εμπόδισε να παίζουμε άνετα μαζί του τα πάντα. Ήταν πολύ χρήσιμος στην παρέα γιατί είχε παιχνίδια που εμείς δεν τα γνωρίζαμε καν ότι υπάρχουν κι όλο και κάποιο κουβαλούσε μαζί του που το παίζαμε όλοι. Καμιά φορά ξεχνούσε σκόπιμα νομίζω κανένα απ΄ αυτά και η παρέα απέκτησε τότε πολλά παιχνίδια made in France. Έφερνε κάτι καταπληκτικές δερμάτινες μπάλες ποδοσφαίρου που για μας ήταν άγνωστες, μέχρι τότε παίζαμε με ότι βρίσκαμε μπροστά μας αντί για μπάλα. Κάποια μέρα ‘ ξέχασε ‘ και μια τέτοια καταπληκτική ολοκαίνουρια δερμάτινη μπάλα κι η παρέα ξημεροβραδιαζόταν παίζοντας μ αυτήν, αγνοώντας τις φωνές των μανάδων μας που μας καλούσαν να πάμε στο σπίτι, νύχτωσε πιά. Χειμώνας στα μπαζωμένα κι η βροχή διαρκείας που είχε προηγηθεί σχημάτισε όπως το συνήθιζε μικρές και μεγάλες λιμνούλες που πάγωναν από την απότομη πτώση της θερμοκρασίας. Εμείς εκεί πανέτοιμοι αρχίσαμε να παίζουμε το παιχνίδι που ξέραμε από παλιά. Παίρναμε φόρα στο χώμα και πηδούσαμε με τα παπούτσια στην παγωμένη λιμνούλα και κάναμε μια τεράστια γλίστρα μέχρι να καταλήξουμε απέναντι στο τέλειωμά της σε κάποιο βουναλάκι με χώμα, που κατέληγε σε μια κατά κανόνα μεγαλοπρεπή κολοτούμπα. Η ακόμα πατώντας επάνω σε ότι βρίσκαμε σανίδα, λαμαρίνα, χαρτόκουτο που τα σπρώχναμε μέχρι το τέλος της. Κι εκεί που το παιχνίδι είχε ανάψει για τα καλά άνοιξε η μαύρη βαριά σιδερένια πόρτα στον ψηλό μαντρότοιχο του αρχοντικού Καθηγητού Αλεξανδρίδη και φάνηκε φάνηκε η λεπτή φιγούρα του Πιέρ. Κρατούσε στα χέρια του δυο περίεργα παπούτσια άγνωστα σε μας, με καλογυαλισμένες μεταλλικές λάμες από κάτω. Τι νάναι άραγε αυτά. Τον βλέπουμε μια και δυο να βγάζει τα κανονικά του παπούτσια και να φοράει αυτά με τις λάμες δένοντάς τα ψηλά σφιχτά με τα κορδόνια τους. Πλησιάζει στην παγωμένη λιμνούλα σχεδόν ακροβατώντας επάνω τους. Μπροστά μας εκτυλίχτηκε ένα πρωτόφαντο θέαμα. Ο Πιέρ με τα περίεργα αυτά παπούτσια γλίστρησε στην παγωμένη λιμνούλα κι έκανε μια εκπληκτική στροφή που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Γλιστρούσε υπέροχα με κινήσεις που θύμιζαν χορεύτρια μπαλέτου κάνοντας απίθανα κόλπα και περιστροφές. Τρελαθήκαμε, τέτοιο θέαμα δεν είχαμε ξαναδεί. Ο καλόκαρδος Πιέρ έδωσε τα πατίνια σε όποιον τα ζητούσε. Τα πατίνια πέραν από πόδια σε πόδια σ όλη την παρέα που δοκίμασε τις ικανότητές της στο πατινάζ επί πάγου. Σπάσαμε πόδια χέρια πλάτες πέφτοντας άγαρμπα στον πάγο. Αλλά εκεί εμείς, φάγαμε όλη την μέρα μας κάνοντας πατινάζ επί πάγου για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία της πόλης στην μπαζωμένη παραλία του Θερμαϊκού…

Γιώργος Κωτσίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0TJxiRr2UiU11UFSRH7fzKoYHhg58WJEFcPABd4tSDprY55YiY76jxqkAaQrUdnGkl Η παραλία με τα μπάζα.

Το παρκάκι δίπλα στου Αλεξανδρίδη. Σύμφωνα με επισήμανση του Ιορδάνη Βλαχόπουλου η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1943 στην Καστέλα πίσω από το μνημείο του Γεωργίου Α΄. Στην φωτογραφία απεικονίζονται η μητέρα του με τον ίδιο ως παιδάκι. Δίπλα της η εξαδέλφη του Αύρα και ο θείος Σταύρος.

Η σημερινή εικόνα