Η Καμάρα του Σωκράτη Ιορδανίδη
Από το αρχείο του Σωκράτη Ιορδανίδη και το Μουσείο φωτογραφίας της πόλης μας όχι μια οποιαδήποτε φωτογραφία της Καμάρας.
Η ανέγερση της πανεπιστημιούπολης ( 8 )
Η ένταξη το 1954 της πανεπιστημιούπολης στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ήταν κομβικής σημασίας, επειδή έλυσε το δύσκολο πρόβλημα της χρηματοδότησης. Πρώτο κτίριο με αυτά τα νέα δεδομένα ήταν το Μετεωροσκοπείο. Ο Κυριαζόπουλος είχε επιλέξει γι' αυτό ήδη από το 1950 μια τοποθεσία στο κέντρο της πανεπιστημιούπολης, και ο συνεργάτης του Λ. Θανόπουλος είχε φτιάξει από τότε ένα σκαρίφημα του κτιρίου ενός “Αστρομετεωροσκοπείου”. Με τα νέα χρηματοδοτικά δεδομένα όμως άρχισε να κατασκευάζεται το 1954 το κτίριο του αμιγώς Μετεωροσκοπείου, σε σχέδια του καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής Ι. Τριανταφυλλίδη. Όμως ο αρχικός σκοπός του κτιρίου δεν είχε ξεχαστεί και, όταν ολοκληρώθηκε το 1956, ο πρώτος που εγκαταστάθηκε σε αυτό ήταν ο καθηγητής Αστρονομίας Ι. Ξανθάκης.
Χάρης Βάρβογλης Facebook: https://web.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02sryxyXEU4PmdwKwRL175SgGLVZ58yR9qra359zfbPbWHdfhxWy4MJb7yTZYYsXZhl?_rdc=1&_rdr
Το σχέδιο του Θανόπουλου.
Το σχέδιο του Τριανταφυλλίδη.
Από τις ήρεμες μέρες της κατοχής στην παραλία
Ακόμη και ο σκουπιδιάρης ακούμπησε το σάρωθρό του στην κολώνα και ίσως μέσα στο πλάνο να βρίσκεται κάπου και ν αγναντεύει την θάλασσα.
Η ανέγερση της πανεπιστημιούπολης (7)
Τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το κτίριο του Χημείου κέρδισε η μελέτη των αρχιτεκτόνων Πάτροκλου Καραντινού, Αλέξανδρου Λοΐζου και Κωνσταντίνου Μπίτσιου. Η ανέγερση του Χημείου άρχισε το 1953 από τον εργολάβο Ιάσωνα Γεωργιάδη και τα διαθέσιμα χρήματα εξαντλήθηκαν σχεδόν με τη διάνοιξη των θεμελίων. Τότε επενέβη το ΑΠΘ και διέθεσε 6 εκατομμύρια από τον πανεπιστημιακό προϋπολογισμό. Στη συνέχεια όμως η ανέγερση των κτιρίων του ΑΠΘ ενετάχθη στο πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων μετά από πρόταση του Κ. Καραμανλή, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από την αποτελεσματικότητα του Οικοδομικού Συμβουλίου. Έτσι τον Αύγουστο του 1956 ολοκληρώνεται το Χημείο, με συνολικό κόστος 22 εκατομμύρια. Σε αυτό στεγάζεται το Τμήμα Χημείας και προσωρινά το Τμήμα Φυσικής (στον τελευταίο όροφο) ως την αποπεράτωση του κτιρίου της ΦΜΣ. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του (πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή): οι σωληνώσεις όλων των δικτύων (νερού, αποχέτευσης, ηλεκτρικού, φωταερίου) είναι εμφανείς.
Ξενάγηση του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου το 1961 στο Εργαστήριο Οργανικής Χημείας, στον 2ο όροφο του Χημείου. Από αριστερά: Κωνσταντίνος, Κ. Καβασιάδης, καθηγητής Ανόργανης Χημείας (πίσω), Φαίδων Χατζημιχαλάκης, βοηθός, Γ. Βάρβογλης, διευθυντής του Εργαστηρίου, Γ. Τστσαρώνης, επιμελητής. Αριστερά επάνω διακρίνεται τμήμα των σωληνώσεων.
Χάρης Βάρβογλης
Στην πλατεία του Μπαξέ, τέλη δεκαετίας 60
Η ανέγερση της πανεπιστημιούπολης (6)
Την επόμενη ημέρα από τον εορτασμό της 25-ετηρίδας, το πρωί της 14ης Μαίου 1951, ο βασιλιάς Παύλος θεμελίωσε το κτίριο του Χημείου. Αξιοσημείωτο ότι εκείνη την ημέρα δεν υπήρχαν ούτε σχέδια του κτιρίου (στις 19 Ιουλίου προκηρύχθηκε ο σχετικός διαγωνισμός) αλλά ούτε και τα χρήματα για την κατασκευή του: από τα 22 εκατομμύρια δραχμές που κόστισε τελικά είχαν συγκεντρωθεί μόνο τα 2! Από αριστερά: Παντελεήμων Α’ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Γεώργιος Μόδης?, Κωνσταντίνος Τσάτσος, υπηρεσιακός υφυπουργός Συντονισμού, άγνωστος, Γεώργιος Παπανδρέου, Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Βενιζέλου και υπουργός Συντονισμού, Θρησκευμάτων και Παιδείας (με το καπέλο να τον σκιάζει από τον ήλιο), Λεωνίδας Ιασωνίδης, υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος, Νικόλαος Εμπειρίκος, καθηγητής ΦΜΣ, πρύτανης. Δεξιά, στην άκρη της φωτογραφίας, μάλλον η βασίλισσα Φρειδερίκη.
Χάρης Βάρβογλης
Αμφιπόλεως με Απ. Παύλου το 1957
Συνήθως οι φωτογράφοι σ' αυτό το σημείο έστρεφαν την μηχανή τους προς τα ανατολικά, θέλοντας να απαθανατίσουν την Ροτόντα. Ο Γερμανός τουρίστας όμως στα 1957 φωτογράφισε τον στενό δρόμο Αμφιπόλεως στο σημείο που συναντούσε την Απ. Παύλου με το μικρό μπακάλικο στην ΒΔ γωνία εκεί που τέμνονταν οι δύο δρόμοι
Η ανέγερση της πανεπιστημιούπολης (5)
Κατά τον εορτασμό της 25-ετηρίδας του ΠΘ, που τότε δεν ήταν ακόμη Αριστοτέλειο, όλα ήταν έτοιμα για το μεγάλο άλμα: το ξεκίνημα μιας πανεπιστημιούπολης από μια μικρή ομάδα οραματιστών. Κυριακή 13 Μαΐου 1951. Στην αίθουσα τελετών του ΠΘ ομιλεί ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Συντονισμού, Θρησκευμάτων και Παιδείας Γεώργιος Παπανδρέου. Στα έδρανα της Συγκλήτου διακρίνονται, από αριστερά, Ν. Ανδριώτης, καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής, Δ. Κωνσταντόπουλος, καθηγητής της Σχολής ΝΟΕ, άγνωστος, άγνωστος, άγνωστος, Κ. Καραβάς, καθηγητής της Σχολής ΝΟΕ, προπρύτανης, Ν. Εμπειρίκος, καθηγητής της ΦΜΣ, πρύτανης, Κ. Λιβαδάς, καθηγητής της Γεωπονοδασολογικής Σχολής, αντιπρύτανης, άγνωστος, Ι. Ξανθάκης, καθηγητής της ΦΜΣ, Β. Χρηστίδης, καθηγητής της Γεωπονοδασολογικής Σχολής. Στα έδρανα των καθηγητών, πίσω από τον ομιλούντα, διακρίνονται από αριστερά ο αρχιμανδρίτης Παρθένιος Πολλάκης (με τα ράσα), καθηγητής της Θεολογικής Σχολής, δύο άγνωστοι, ο καθηγητής της ΦΜΣ Γ. Βάρβογλης, άγνωστος, ο καθηγητής της Γεωπονοδασολογικής Σχολής Σ. Παξινός. Στη συνέχεια, μετά τον ομιλούντα, ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής Ι. Κακριδής, και ο καθηγητής της ΦΜΣ Β. Κυριαζόπουλος. Δεξιά, στα έδρανα τω καθηγητών σε χαμηλότερο επίπεδο, άγνωστος, Κ. Καββασιάδης, Ν. Ασπιώτης?, Μ. Μαρκέτου-Πυλαρινού, Σ. Κυριακίδης, Ο. Πυλαρινός, άγνωστος, Κ. Γκανιάτσας, Ε. Παναγιωτόπουλος.
Χάρης Βάρβογλης
Το Γενί τζαμί ως αρχαιολογικό μουσείο
Το Γενί τζαμί ως αρχαιολογικό μουσείο, μάλλον μετά την κατοχή. Η πλευρά που βλέπουμε είναι η βόρεια, προς την Πραξιτέλους. Το τελευταίο κτίριο που φαίνεται με την εγκιβωτισμένη στέγη που μισοκρυβεται πίσω απ' το Γενι Τζαμί, είναι το ακόμα υφιστάμενο διατηρητέο στην γωνία Πραξιτέλους και Ζαϊμη, κληροδότημα του ΚΕΔΑΚ.
Από την έκθεση στο αρχαιολογικό μουσείο για τα 60 χρόνια του.
Θόδωρος Νάτσινας