Saloni.ca Archive

Ομαδα ερευνας για την παλια Θεσσαλονικη

Σπάνια λήψη από την πρωτοεμφανιζόμενη Αλικαρνασσού από τον χειριστή Τ του γαλλικού στρατού Paul Dubray τον Μάρτιο του 1917 σύμφωνα με την πηγή. Η οδός Αλικαρνασσού είναι η πρώτη παράλληλη της Κασσάνδρου προς βορρά, ένας στενός δρόμος μεταξύ Αγίας Σοφίας και Σοφοκλέους τις οποίες ενώνει. Στη φωτογραφία βλέπουμε την έξοδο της οδού στη Σοφοκλέους και στο βάθος το τζαμί Alaca Imaret με τον πολύχρωμο μιναρέ με κατεύθυνση ΝΔ.

Στάθης Ασλανίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02UGaKCwsRJw94HyEog9wBR8m5tyTWtfjkqy3zguhptKyRS9kjg59rFNujxQjMtNAHl

Πηγή: https://www.pop.culture.gouv.fr/ Κωδικός τεκμηρίου: APOR094600

Απόσπασμα αεροφωτογραφίας από το βιβλίο της Αλέκας Γερόλυμπου “Το χρονικό της Μεγάλης Πυρκαγιάς”.

Σύγχρονη άποψη.

Φωτογραφικές μαρτυρίες από μια ‘τρύπα στον χάρτη’ στη γειτονιά του Αντώνη Σουρούνη. Στο «Μονοπάτι στη Θάλασσα», αναφέρει την Καλλιόπης και την Αιόλου ως «παραπόταμους της Μουσών», ενώ για την Ιωλκού γράφει: Από την άλλη μεριά όμως, κι ακριβώς δίπλα κολλητά στον τοίχο μας, υπήρχε κάτι σαν ρυάκι, ένα στενό, κατηφορικό αδιέξοδο με μια ντουζίνα χαμόσπιτα, που δεν έβγαζε πουθενά, το Στενό». Το όνομά του το έμαθε αργότερα. Το κομμάτι της Μουσών από την Καλλιόπης ως την Ιωλκού είναι ίσως το πιο πολυφωτογραφημένο της. Ωστόσο, από τα 3-4 τετράγωνα ανάμεσα σ’ αυτήν και τη Μωρεάς, οι φωτογραφίες είναι ελάχιστες και μόνον από τα 70ς-80ς. Για τον ένα «μικρό παραπόταμο», την οδό Καλλιόπη, ο Σουρούνης γράφει ότι δεν τους ενδιέφερε «γιατί δεν υπήρχαν παιδιά εκεί». Αντίστοιχα, την προσπέρασαν και όλοι οι φωτογράφοι που έπαιρναν την ανηφορίτσα της Μουσών προς τον Ταξιάρχη χωρίς να μπαίνουν στον δρόμο (αδιέξοδο τότε σ’ εκείνο το σημείο) και ούτε καν να στρέφουν τον φακό τους προς τα δεξιά.

Μάρα Νικοπούλου

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0jqxmEdwJDaGbFZrWxtMNQBxQMKEMjdaCRGep6dJTDiuay3fKjMka45stnUjbsnael

Η μόνη κανονική φωτό μέσα από το δυτικό κομμάτι της είναι αυτή όπου ο Πλάτων Κλεανθίδης αποτυπώνει ένα μεσοπολεμικό σπίτι στη γωνία της Καλλιόπης με το μονοπάτι που σε κάποια φάση απέκτησε όνομα: Ιωσήπου. Άγνωστο πώς επιλέχθηκε το όνομα του Ιουδαίου ιστορικού γι’ αυτό το στενάκι ‘δουλείας’ που μετρά λιγότερα από 20 μέτρα και υπήρχε μόνο για να έχουν πρόσβαση οι τρεις ιδιοκτησίες στις οποίες οδηγούσε.

Ο μισός όροφος του σπιτιού που απαθανάτισε -παρατημένο ήδη- ο κ. Κλεανθίδης το 1982 κατέρρευσε μετά από κάποιες βροχές τον χειμώνα του 2005. Για 5,5 χρόνια, το υπόλοιπο σπίτι και το μπαλκονάκι έμεινε έτσι, και τον Δεκέμβριο του 2010 γκρεμίστηκε εντελώς για να μπορέσουν να χτιστούν (ενιαία πια) το διπλανό του και το πίσω του. Τώρα το οικόπεδο είναι κενό, μ’ αυτόν τον κλασικό συνδυασμό πράσινου, σκουπιδότοπου και πάρκινγκ που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην Άνω Πόλη…

Οι άλλες -θολές- εικόνες της Καλλιόπης προέρχονται από το αρχείο της ΕΡΤ [https://archive.ert.gr/91305/] και την εκπομπή Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα, Μορφές του ρεμπέτικου, ΕΤ 2, 1995. Τα αποσπάσματα φυσικά είναι παλιότερα, σίγουρα πριν το 1988. 0 ρεμπέτης Xρήστος Μίγκος, κάτοικος στην μία από τις τρεις άθλιες πολυκατοικίες που είχαν προλάβει να χτιστούν πριν κηρυχτεί διατηρητέα η Άνω Πόλη, περπατάει στην Καλλιόπης. Στο βάθος φαίνεται το ‘κανονικό’ τέλος της, όπως αποτυπώνεται στους παλιούς χάρτες που θα δούμε παρακάτω. Εκεί θα δούμε και την συνέχεια του δρόμου που παρότι, δεν είναι καν στην ίδια ευθεία, ονομάστηκε επίσης Καλλιόπης και κατά κάποιο τρόπο ενώθηκε μόλις τα τελευταία 15 χρόνια.

Στη θέση του τότε «7» (νυν 5) άλλο ένα κενό οικόπεδο -επίσημη θέση για τους σκουπιδοντενεκέδες του δρόμου. Το διπλανό χτίστηκε γύρω στο 1989-90. Το βελάκι τέρμα δεξιά δείχνει το σπίτι της φωτογραφίας του κ. Κλεανθίδη.

Αν και στο βίντεο το δείχνει μετά, οι κυρίες πρέπει να στέκονται στην πόρτα του σπιτιού που βρισκόταν ακριβώς δίπλα σ’ αυτό της αρχικής.

Αριστερά ο χάρτης της περιοχής τα οθωμανικά χρόνια (και για αρκετά χρόνια μετά). Δεξιά το ρυμοτομικό του 1931, με λεπτομερή καταγραφή των κτιρίων αλλά και των αλλαγών που προβλέπονταν. Το κόκκινο κυκλάκι σημειώνει το μπαλκονάκι της αρχικής φωτό. Με κίτρινο η Ιωλκού -το «Στενό», κατά Σουρούνη.

Το 1975, η εικόνα των δρόμων δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου απ’ αυτή του 1931 -την υπαρκτή, όχι την ‘σχεδιαζόμενη’. Ούτε και των κτιρίων, εδώ που τα λέμε. Οι πολυκατοικίες είναι ελάχιστες (3 με είσοδο από Καλλιόπης και μία ακόμα, με είσοδο επί της Αιόλου, που βγάζει πίσω όψη απέναντι από το σπίτι με το μπαλκονάκι. Με μπλε σημειώνεται η Καλλιόπης προς Μουσών και η πλευρά της προς Μωρεάς. Χωρίς καμία επικοιωνία μεταξύ τους, ούτε μέσα από κάποιο μονοπάτι.

Ακόμα και το 2008 (από τότε είναι η εικόνα από το bing maps -το οποίο ευγνωμονώ για την χρονοκαθυστέρηση), υπάρχουν ακόμα πολλά παλιά σπίτια. Γλίτωσαν από την πρώτη επέλαση των νεοπαραδοσιακών που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όχι όμως και από αυτήν της δεκαετίας του 2010. Όλα τα σημειωμένα με κόκκινη βούλα δεν υπάρχουν πια, και η Καλλιόπης έχει ενωθεί με το ανατολικό άκρο της που σημειώνεται με διακεκομμένες μπλε. Με μπλε σημειώνεται επίσης το σπίτι της αρχικής φωτό, ενώ το κόκκινο τετραγωνάκι κάτω δεξιά, στη γωνία Αιόλου με Μωρεάς, είναι η κρήνη από την οποία ακόμα αναζητάμε παλιά φωτογραφία της.

Η κατοικία στην οδό Κλειούς 24 και το Προποτζίδικο στο Τσινάρι

Η κατοικία στην οδό Κλειούς 24, βρίσκεται στο Τσινάρι, απέναντι από το ομώνυμο Καφέ-Ουζερί, στη διασταύρωση της οδού Κλειούς με την Αλεξ. Παπαδοπούλου και μαζί με την κατοικία στον αριθμό 9 (σήμερα «ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ») αποτελούν τα μοναδικά δύο αρχοντικά που σώζονται μέχρι σήμερα στην οδό Κλειούς. Η κατοικία στην οδό Κλειούς 24 έχει τη χαρακτηριστική τυπολογία των μακεδονίτικων αρχοντόσπιτων με σαχνισί και τοποθετείται χρονολογικά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, αφού είναι ορατή σε αρκετές φωτογραφίες των αρχών του 20ου αιώνα που απεικονίζουν την άνοδο της οδού Κλειούς προς το Τσινάρι (https://archive.saloni.ca/480). Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης στη φωτογραφία (ασπρόμαυρη φώτο Πλάτων Κλεανθίδης 1982) η λειτουργία του Προποτζίδικου (σήμερα δεν υπάρχει πια) που φαίνεται στο πίσω μέρος της κατοικίας με την χαρακτηριστική πινακίδα “Προ Πο” και το μπουρί της σόμπας πάνω από την είσοδο, ενώ δύο κύριοι κάθονται στα σκαλάκια της εισόδου. Επίσης στην ίδια φώτο (ασπρόμαυρη φώτο Πλάτων Κλεανθίδης 1982), ένα χρόνο μετά τις εκλογές του 1981, βλέπουμε τα συνθήματα της τότε εποχής: του ΚΚΕ εσωτερικού (“Ψήφο στο ΚΚΕ εσωτ.”) και των αντιεξουσιαστών (“Κάτω το Κράτος”).

Πλάτων Κλεανθίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid023fXW6gkNJe5Rar8NKjZNJpVrYEfggpbQnUyuZMoE4vF1pRN9cMwKxH1UBWrbHoajl

Το ερημικό τοπίο στην άνοδο της οδού Ελπίδος (σημερινή ονομασία Παν. Αφαλή) στις Συκιές γύρω στο 1916. Στο βάθος της ανηφόρας διακρίνονται τα σπίτια του Γενί Ντελίκ, δίπλα από τα τείχη. Σύμφωνα με τον Βασίλη Δημητριάδη στο έργο του «Η Τοπογραφία της Θεσσαλονίκης κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας» η συνοικία Mu'id Alaeddin, η οποία ονομαζόταν και Çınarlı λόγω των πλατάνων, βρισκόταν κάτω από το βορινό τείχος, ενώ προεκτεινόταν και έξω από τα τείχη. «Εκεί υπήρχαν δεκαέξι πύργοι, πέντε καλύβες, είκοσι αμπέλια και τρεις λαχανοκήποι». Η φωτογραφία τραβήχτηκε δίπλα περίπου από το τότε νταμάρι, στο χώρο που οποίου σήμερα βρίσκεται το γήπεδο του ΒΑΟ και ανήκει στην προσωπική συλλογή Σπύρου Αλευρόπουλου. Δεξιά διακρίνεται το ρέμα των Συκεών, το οποίο διέσχιζε τις οδούς Μεσολογγίου, Βενιζέλου και Ελπίδος και ενίοτε σε νεροποντές μετατρέπει ακόμη και σήμερα τους δρόμους σε χείμαρρο. Το τοπίο της οδού Ελπίδος συμπληρώνεται αρμονικά με μια αυτοχρωμική φωτογραφία της συλλογής του Μουσείου «Albert-Kahn», η οποία περιλαμβάνεται στο λεύκωμα «Thessalonique 1913-1918 Οι τύχες των Βαλκανίων», της Έκθεσης που οργανώθηκε από το Μουσείο Μπενάκη το 2001.

Αλέξανδρος Σαββόπουλος

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02oRndorf9dchAtc5TxoXC97nm3pV6qYN89XXTP8qaL4WMcYzK8kUKtSbYVypmKv5Hl

Στο τέλος της ανηφόρας διακρίνονται τα σπίτια του Γενί Ντελίκ, δίπλα από τα τείχη, με τον Πύργο του Μανουήλ στο βάθος αριστερά.

Στο βάθος της ανηφόρας διακρίνονται τα σπίτια του Γενί Ντελίκ. Aυτοχρωμική φωτογραφία της συλλογής του Μουσείου «Albert-Kahn» γύρω στο 1918, η οποία περιλαμβάνεται στο λεύκωμα «Thessalonique 1913-1918 Οι τύχες των Βαλκανίων», της Έκθεσης που οργανώθηκε από το Μουσείο Μπενάκη το 2001.

Νηματουργείο Σαΐας/Σίντες στη παραλία της Θεσσαλονίκης, γύρω στο 1916-1917

Νίκανδρος Καστανίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0ko1AjYgcGonKSU5RrWvGAzb9nhrnTVp5jkTuaLeCvqeiWDtsvYcrxT7VzG4TmRVsl

Στέφανος Αϊβαζής: Το κοντινότερο του εργοστασίου σε φωτο 1916 υποδοχή Βενιζέλου.

Πολλές είναι οι φωτογραφίες περιμετρικά του εμβληματικού Alaca Imaret στην οδό Γαλιλαίου, στη σημερινή Πλατεία Δημητρίων. Δύο επιπλέον σε λήψη του René Bénézech το 1917 σύμφωνα με την πηγή. “Το μνημείο ανακαινίστηκε και στερεώθηκε με τη φροντίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Σήμερα το Αλατζά Ιμαρέτ βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και χρησιμεύει ως εκθεσιακός χώρος στον οποίο λαμβάνουν χώρα διάφορες εκδηλώσεις και περιοδικές εκθέσεις. ” [Wikipedia]

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid037cKZc423oiavvBaMkMbuC3KGCqV4LQTqor4eF4eFdRQ8v6W7TqEdSqqV1T5D61eol

Στάθης Ασλανίδης

Λήψη ΒΑ από την οδό Γαλιλαίου. Πηγή: https://collections.quaibranly.fr/ N° de gestion : PF0054321 Photographe : René Bénézech (1883 – 1945)

Description “Fillette.” Région : “Salonique.” : titre et description provenant du cahier d'inventaire de la photothèque du Musée de l'Homme. Portrait de face en pied d'une petite fille derrière des grilles.

Περιγραφή “Κορίτσι.” Περιοχή: “Σαλονίκη”. Τίτλος και περιγραφή από το βιβλίο απογραφής της φωτογραφικής βιβλιοθήκης του Musée de l'Homme. Ολόσωμο μετωπικό πορτρέτο ενός μικρού κοριτσιού πίσω από κάγκελα. [Μετάφραση: DeepL]

Λήψη μπροστά στη φιάλη της πλατείας.

Πηγή: https://collections.quaibranly.fr/ N° de gestion : PF0054328 Photographe : René Bénézech (1883 – 1945)

Description “Groupe d'enfants.” Région : “Salonique.” : titre et description provenant du cahier d'inventaire de la photothèque du Musée de l'Homme. Portrait d'un groupe d'enfants devant une fontaine.

Περιγραφή “Ομάδα παιδιών.” Περιοχή: “Σαλονίκη”. Τίτλος και περιγραφή από το βιβλίο απογραφής της φωτογραφικής βιβλιοθήκης του Musée de l'Homme. Πορτρέτο μιας ομάδας παιδιών μπροστά από ένα σιντριβάνι. [Μετάφραση: DeepL]

Το ίδιο παραπονεμένο μουτράκι.

Η κατοικία στην οδό Αλ.Παπαδοπούλου 69, που δεν υπάρχει σήμερα (φώτο Πλάτων Κλεανθίδης, 1982), βρισκόταν κοντά στο Τσινάρι, απέναντι από την κρήνη (https://archive.saloni.ca/1210) που μέρος της σώζεται μέχρι σήμερα στη διασταύρωση της οδού Αλ. Παπαδοπούλου με την οδό Ρακτιβάν. Η διώροφη κατοικία με χαρακτηριστική τυπολογία μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής, τοποθετείται χρονολογικά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αφού εμφανίζεται σε φωτογραφίες των αρχών του 20ου αιώνα (https://archive.saloni.ca/482). Ιδιαίτερο γνώρισμα της κατοικίας αποτελούσε το σχετικά ογκώδες σαχνισί με 8 κοιλόκυρτα φουρούσια που κάλυπτε όλη την πρόσοψη του κτηρίου. Έτσι, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα το σαχνισί πρόσφερε τη σκιά του σ’ αυτούς που πήγαιναν στη βρύση για νερό, αντίθετα στα τέλη του 20ου αιώνα το σαχνισί αποτελούσε εμπόδιο στην κυκλοφορία των μεγάλων οχημάτων

Πλάτων Κλεανθίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0ZGXcb1x7ixSQhtapizJrxTEx18QUyS9hQdzqqteBB2MSiUyEMHzop3U6jQcCTN6Vl

[Από το βιβλίο “The Aristotelian University of Thessaloniki”, του B, D. Kyriazopoulos, Thessaloniki, 1961, σελ. 12]

Νίκανδρος Καστανίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02yr3iJTFG9BzJuRBxnGQpcEPMEtZT517hZxRqcEDJayMPFLw922ZukFLwDhVX1tXEl

Δύο πανοραμικές φωτογραφίες, τραβηγμένες κατά την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από την Τούμπα της οδού Μοναστηρίου.

Η πρώτη απεικονίζει στα αριστερά την ξύλινη γέφυρα του Δενδροποτάμου, από την οποία διέρχεται η δυτική έξοδος της αμαξητής οδού προς Βέροια, ενώ αριστερότερα της μόλις διακρίνεται και η σιδηροδρομική γραμμής Θεσσαλονίκης-Σκοπίων. Σύμφωνα με την οπίσθια λεζάντα της φωτογραφίας διακρίνονται η διασταύρωση του δρόμου προς Χαρμάνκιοϊ και οι οικισμοί Δουδουλάρ (Διαβατά) και Ουσάντα (κατηργημένος οικισμός Ουτς Χανλάρ ή Τρία Χάνια). Σύμφωνα με τον Κυριάκο Χατζηκυριακίδη στην δημοσίευση του «(Παλαιό) Χαρμάνκιοϊ Ιστορία, δημογραφία» στον τόμο Μακεδονικά 37, η ονομασία “Παλαιό” Χαρμάνκιοϊ χαρακτηρίζει τον πρώτο οικιστικό πυρήνα που βρισκόταν εκείνη την περίοδο στον σημερινό Εύοσμο. Η φωτογραφία προέρχεται από την προσωπική συλλογή του Adrian Wright και είναι αναρτημένη στο Φόρουμ https://www.greatwarforum.org/topic/77391-salonika).

Η δεύτερη απεικονίζει αντίστροφα προς τα ανατολικά την είσοδο της αμαξητής οδού προς Θεσσαλονίκη. Στην βάση της Τούμπας διακρίνονται οι επιμελημένοι κήποι του Αγγλικού Στρατιωτικού Σχηματισμού, ο οποίος είχε το στρατόπεδό του δίπλα από την Τούμπα (224 Mechanical Transport Company, Army Service Corps). Η φωτογραφία προέρχεται από το ψηφιακό αρχείο του Imperial War Museum (https://www.iwm.org.uk/collections/item/object/205213325).

Στην τρίτη φωτογραφία απεικονίζονται οι κηπουροί επί τω έργω. Στα βάθος η αμαξητή οδός προς Βέροια (Imperial War Museum https://www.iwm.org.uk/collections/item/object/205297684)

Αλέξανδρος Σαββόπουλος

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02FNp99HCYmEs4ob2ofXHWNExpFqrGMQX4G52YQMsPtp76uVCYfJ3rtBbJnCHG7Smml

Στα αριστερά της φωτογραφίας διακρίνεται η ξύλινη γέφυρα πάνω από την κοίτη του Δενδροποτάμου, από την οποία διέρχεται η έξοδος της αμαξητής οδού προς Βέροια, ενώ αριστερότερα της μόλις διακρίνεται και η σιδηροδρομική γραμμής Θεσσαλονίκης-Σκοπίων. Σύμφωνα με την οπίσθια λεζάντα της φωτογραφίας διακρίνονται η διασταύρωση του δρόμου προς Χαρμάνκιοϊ και οι οικισμοί Δουδουλάρ (Διαβατά) και Ουσάντα (κατηργημένος οικισμός Ουτς Χανλάρ ή Τρία Χάνια). Σύμφωνα με τον Κυριάκο Χατζηκυριακίδη στην δημοσίευση του «(Παλαιό) Χαρμάνκιοϊ Ιστορία, δημογραφία» στον τόμο Μακεδονικά 37, η ονομασία “Παλαιό” Χαρμάνκιοϊ χαρακτηρίζει τον πρώτο οικιστικό πυρήνα που βρισκόταν εκείνη την περίοδο στον σημερινό Εύοσμο. Η φωτογραφία προέρχεται από την προσωπική συλλογή του Adrian Wright και είναι αναρτημένη στο Φόρουμ https://www.greatwarforum.org/topic/77391-salonika).

Η είσοδος της αμαξητής οδού προς Θεσσαλονίκη το 1916. Στο βάθος δεξιά διακρίνονται τα φούγαρα στην περιοχή του Μπεστσινάρ καθώς και αδρά το λιμάνι. Στην βάση της Τούμπας υπήρχαν επιμελημένοι κήποι του Αγγλικού Στρατιωτικού Σχηματισμού, ο οποίος είχε το στρατόπεδό του δίπλα από την Τούμπα (224 Mechanical Transport Company, Army Service Corps). Η φωτογραφία προέρχεται από το ψηφιακό αρχείο του Imperial War Museum (https://www.iwm.org.uk/collections/item/object/205213325).

Οι κηπουροί στο δημιουργικό τους έργο. Στα βάθος φορτηγά κινούνται επί της αμαξητής οδού (συλλογή Imperial War Museum https://www.iwm.org.uk/collections/item/object/205297684)

Απόσπασμα αγγλικού χάρτη εποχής με παράθεση της Τούμπας και των 3 οικισμών

Σήμερα θα βρισκόμασταν λίγο πάνω από την Μοναστηρίου κοντά στην οδό Γληνού.

Φωτογραφία που αναρτήθηκε σε δημοπρασία τον Οκτώβριο του 2021 παρέμενε αταύτιστη με κύρια υποψία μία κάθετη οδό στην Εγνατία. Πού όμως; Οι γωνίες της Εγνατίας που γνωρίζαμε φωτογραφικά δεν έδιναν κανένα αποτέλεσμα οριστικής τοποθέτησης. Τελικά, επιστρατεύτηκε η πανοραμική από τον μιναρέ του Suleyman και έδωσε λύση στο μυστήριο. Η υποψία επαληθεύτηκε. Η καταστροφική πυρκαγιά του 1917 με τις σημαντικές ζημιές και τις καταρρεύσεις των κτιρίων δημιούργησε τις προυποθέσεις ενός φωτογραφικού περάσματος προς την “τυφλή” Επιδαύρου. Αυτό ήταν αρκετό ώστε να αποκαλυφθούν τα στοιχεία που χρειαζόμασταν για να τη συσχετίσουμε και να ορίσουμε τη μοναδικότητά που αναζητούμε. Ο γρίφος ωρίμασε αλλά ευτυχώς δεν πρόλαβε να μας γεράσει.

Η αρχική έκπληξη όταν εμφανίστηκε το 2021 ήταν η ταύτισή της με την προ δεκαπενταετίας αναζητούμενη φωτογραφία από το αρχείο του Δήμου Θεσσαλονίκης στην παλιά διαδικτυακή σελίδα. Το θέμα της, μία οδός στην πυρίκαυστη ζώνη την πρώτη μέρα της πυρκαγιάς του 1917 με αναφορά σε Γάλλο δημοπράτη από τον οποίο πιθανόν αντλήθηκε. Σήμερα βλέπουμε την ίδια (φωτό 2) στην πρόσφατη ανάρτηση του 2020 από το Γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού.

Στάθης Ασλανίδης

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02Xe4WRir16Fq6XDJCSgP1qG6FUwbJgPRy6QdAg5je7ePoWE7L9rMoBPfXGdWJgbcal

Πηγή: Delcampe Item n° #1369836103

(Φωτό 2) Πηγή: https://www.pop.culture.gouv.fr/ Κωδικός τεκμηρίου: APOR119004

Πολλές λεπτομέρειες συνθέτουν τη συσχέτιση. Μερικές από αυτές.

Η πανοραμική από τον μιναρέ του Suleyman έδωσε τη λύση. Πηγή: https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b531236743/f1.item.r=salonique.zoom?fbclid=IwAR0i3y6IUvEGQBG_02BzPVsEVCyOWu9k1CHRD3aqcazBsbyl-GbS2THAx_0

Από τις κτηματολογικές πηγές στην “Επιχειρηματικότητα” των Θάλεια Μαντοπούλου και Ευάγγελο Χεκίμογλου αντλούμε τα στοιχεία ιδιοκτησίας του παλαιού οικοδομικού τετραγώνου 4.

Η θέση του φωτογράφου στο οδόστρωμα μεταξύ των σημερινών οικοδομών στο 70 και 72. Λίγο ανατολικότερα της σημερινής οδού Χαλκέων. Το βέλος δείχνει την κατεύθυνση της λήψης. Τοποθέτηση χωρίς διάγραμμα.

Στον χάρτη ρυμοτομίας του 1919 η κατεύθυνση της λήψης.