Ομαδα ερευνας για την παλια Θεσσαλονικη
Από την αφήγηση του επιβιώσαντος Ζωρζ Νεχαμά, το οικογενειακό τους σπίτι Βασ. Όλγας 87 (σήμερα), σε μια σχετικά καθαρή απεικόνιση. Στην γωνία με Ανδρεοπούλου. Πίσω διακρίνεται η πολυκατοικία του Γιακούπ πασά., που βρισκόταν στην άλλη γωνία. Τους αριθμούς 85 και 87 τους είχαμε δει εδώ: https://archive.saloni.ca/1472
Το στιγμιότυπο βρίσκεται στο 1:08:03 εδώ:
Σπύρος Αλευρόπουλος
Η μετακίνηση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από το ανατολικό γκέτο τους στο στρατόπεδο-γκέτο Χιρς, που τους εξανάγκασαν οι γερμανο-ναζιστές στρατοκράτες, στις 9-4-1943. Μια γνωστή φωτογραφία, λίγο πιο διευρυμένη, από το βιβλίο “The Holocaust in Thessaloniki. Reactions to the Anti-Jewish Persecution, 1942–1943” του Leon Saltiel (2020, σελ. 210).
Νίκανδρος Καστανίδης
Δρόμος της άνω πόλης στη Θεσσαλονίκη. Στερεοσκοπική φωτογραφία από λήψη του Pierre Marchard το 1916 σύμφωνα με την πηγή. Η Επιμενίδου από το ύψος της Μπουμπουλίνας που μόλις φαίνεται δεξιά μας προσφέρει ένα πανόραμα της πόλης που πιάνει μέχρι το λιμάνι. Στο μέσο διακρίνουμε τον ναό του Προφήτη Ηλία.
Στάθης Ασλανίδης
H πρώτη φωτογραφία είναι στο Τσινάρι, δεξιά από το κατάστημα φαίνεται λίγο η κρήνη, που υπάρχει ακόμα. Το σημείο το προσδιόρισε ο Στάθης Ασλανίδης. Συνήθως σε αυτό το σημείο οι φωτογράφοι επικεντρώνονται στην κρήνη ή στο καφενείο στο Τσινάρι. Εδώ ο φωτογράφος ενδιαφέρθηκε για τον μικροπωλητή. Δύο φωτογραφίες του Pigassou δείχνουν τον μικροπωλητή και το κατάστημα σε γενικότερο πλάνο της περιοχής,. Σε δύο άλλες φωτογραφίες φαίνονται μόνο οι δίσκοι. Μεγεθύνσεις της πινακίδας του μαγαζιού από την πρώτη φωτογραφία φαίνεται να αναφέρει κάτι σε σχέση με γάλα, κάτι προς γιαούρτι αναφέρει η δεύτερη. Στο τέλος το ίδιο σημείο από το street view το 2011. Η αρχική φωτογραφία από https://www.gros-delettrez.com/.../5496626-photographe... Οι άλλες φωτογραφίες προέρχονται από το saloni.ca: https://archive.saloni.ca/481 https://archive.saloni.ca/982
Θόδωρος Νάτσινας
Με αφομή μια φωτογραφία και την βοήθεια της Μαρίας Παπαγεωργίου, η οποία έμενε Κων/νου Παλαιολόγου 33, η ανθρωπογεωγραφία μιας γειτονιάς. Η φωτογραφία στην ανάρτηση εδώ: https://archive.saloni.ca/2379 Σε αυτήν τη φωτογραφία αναγνωρίστηκε το σπίτι ιδιοκτησίας Παπαγιαννόπουλου (ένα τούρκικο σπίτι). Από τα διαγράμματα στις πράξεις τακτοποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης προκύπτουν τα εξής για την συνοδευτική φωτογραφία: Η είσοδος που γράφει Μπουτάρης ήταν μακρόστενη και δίπλα της η είσοδος όπου έμενε η οικογένεια της κ. Παπαγωργίου στον αρ. 33. Η κατοικία της κ. Παπαγεωργίου δεν φαίνεται αλλά πιάνει λίγο μέρος της περίφραξης. Στην αυλή του Μπουτάρη υπήρχαν μπασκέτες, όπου έπαιζαν τα παιδιά της γειτονιάς. Τα ονόματα προκύπτουν από τα διαγράμματα 787 και 1610 αναρτημένα στο χαρτογραφικό portal του Δ.Θ. Την ανθροπογεωγραφική κατανομή επιμελήθηκε ο Στάθης Ασλανίδης
Λήψη του 1915 Ο φωτογράφος βρίσκεται στο ύψος της Μενελάου (Μπακατσέλου) 16 σήμερα και βλέπει μπροστά του από αριστερά τον Αγ. Νικόλαο τον Τρανό και τους μιναρέδες από το Μουσταφά, Πισμανιγιέ, Φετχιέ, Άγ. Δημήτριο, Προφ. Ηλία και Αλατζά.
Σπύρος Αλευρόπουλος
Η επίσκεψη του Τίτο το 1959 μας έδωσε την δυνατότητα να τοποθετήσουμε το ξενοδοχείο “Φλώρινα”. Μας δίνει όμως την ευκαιρία να δούμε δίπλα του και το ξενοδοχείο “Εθνικόν”. Λειτούργησε μέχρι και την δεκαετία του 1960, (αναφέρεται σε σχετικό οδηγό του 1964).
Το 1927 ήδη αναφερόταν στον Guide Sam.
Ειδήσεις από τα ψιλά της μεσοπολεμικής Μακεδονίας. Το 1946 το διευθύνει ο Β. Μιδούχος
Το ανάγνωσμα του Ελληνικού Βορρά το καλοκαίρι του 1945 “Ο αιμοσταγής Δάγκουλας” αναφέρεται σ' αυτό. Είναι το ξενοδοχείο όπου ο δοσίλογος Βήχος εγκατέστησε το δικό του Τμήμα Καταδιώξεως.
Στις εφημερίδες υπάρχει η αναφορά του ξενοδοχείου “Ευρώπη”. Πού ήταν όμως αυτό;
Το ξενοδοχείο Ευρώπη άρχισε την λειτουργία του τους τελευταίους μήνες του 1925. Από την αρίθμηση στον οδηγό Sam του 1927 συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για το ξενοδοχείο που γνωρίσαμε ως “Ατλαντίς”.
Guide Sam: https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k3067924x/f55.item.r=GUIDE%20SAM%20Salonique Δεν έχει σχέση με το ομώνυμο ξενοδοχείο που λειτουργεί στην γωνία Βαλαωρίτου και Λ. Σοφού και για το οποίο θα μιλήσουμε άλλη φορά.
Οι αδελφοί Τσιτσάνη που αναφέρονται ως διευθυντές του ξενοδοχείου είχαν και την αντιπροσωπεία του “Κόκκινου νερού”
Αργότερα και έως σήμερα λειτούργησε και λειτουργεί ως “Ατλαντίς”
https://archive.saloni.ca/2360
Εδώ σε φωτογραφία του Πλάτωνα Κλεανθίδη από την ομάδα: Ξενοδοχεία του χθες. Ιστορικά και αρχιτεκτονικά ίχνη.
Σπύρος Αλευρόπουλος
Δίπλα στον Ποντοκαύκασο ο Εύξεινος
Αριστερά στην κατοχική φωτογραφία
Και εδώ αριστερά κατά τον μεσοπόλεμο
Μετά τον πόλεμο απέκτησε έναν ακόμη όροφο
Το βλέπουμε και εδώ το 1956 σε ανάρτηση Σταμάτη Παντίδη στις ΠΦΘ
Τα παραβαρδάρεια ξενοδοχεία αναφέρονται στις εφημερίδες για υγειονομικές παραβάσεις, για αυτοκτονίες, για κλοπές ή για περιπέτειες ιερόδουλων. Εδώ το 1966 η τελευταία περίπτωση. Ο δράστης ξέφυγε πηδώντας στην κουζίνα της κλινικής Μουτσούδη που βρισκόταν πίσω από ξενοδοχείο, επί της Σβορώνου.
Σήμερα με μια κάπως φουτουριστική όψη, έχοντας αποκτήσει επιπλέον ορόφους.
Φωτογραφίες των αρχών του 20ου αιώνα από την βυζαντινή (ή ρωμαϊκή) γέφυρα της Πυλαίας καθώς και μια κατοχική. Η σύγχρονη λήψη όπως και η τοποθέτησή της στον δορυφορικό χάρτη με τα μεγάλα ρέματα της πόλης από σχολική εργασία του 1ου Γυμνασίου Πυλαίας εδώ: https://schoolpress.sch.gr/aclass1gympylaias/?p=48
Μερικές πληροφορίες για την ιστορία της κατασκευής του κτηρίου μέσα από δημοσιεύσεις της εφημερίδας “Stamboul” σε μορφή χρονολογίου.
” 1890 Δεκέμβριος 12 Η Γενική Διοίκηση της Θεσσαλονίκης. – Το κυβερνητικό κονάκι της Θεσσαλονίκης κινδύνευε να καταστραφεί και ο βαλής είχε εξουσιοδοτηθεί να ανακατασκευάσει το κτίριο. Σύμφωνα με την εκτίμηση των μηχανικών, για το έργο έπρεπε να δαπανηθεί ποσό 27.000 τουρκικών λιρών. Ωστόσο, κατόπιν αιτήματος του Malié, οι εργασίες, οι οποίες θα είχαν αρχίσει εντός του τρέχοντος έτους, αναβλήθηκαν για το επόμενο έτος, δηλαδή για μετά τον Μάρτιο, καθώς ο προϋπολογισμός του τρέχοντος έτους δεν μπορούσε να φιλοξενήσει ένα τέτοιο ποσό. Ωστόσο, τα γραφεία θα πρέπει τώρα να μεταφερθούν αλλού για να καταστεί δυνατή η κατεδάφιση του σημερινού κτιρίου.
1891 Απρίλιος 10 Ένας αυτοκρατορικός ιραδές εξουσιοδοτεί τη Γενική Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης να ανοικοδομήσει το κυβερνητικό κονάκι στην παλιά θέση. Τα έξοδα υπολογίζονται σε 27.000 τουρκικές λίρες.
1891 Ιούλιος 30 Στη Θεσσαλονίκη. – Είναι γνωστό ότι σύμφωνα με έναν αυτοκρατορικό ιραδέ, το κονάκι της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης, το οποίο κινδύνευε να καταρρεύσει, επρόκειτο να ανοικοδομηθεί. Γράφεται από τη Θεσσαλονίκη ότι από την περασμένη Δευτέρα άρχισε η κατεδάφιση του κτιρίου αυτού. Τα κυβερνητικά γραφεία εγκαταστάθηκαν προσωρινά στο σπίτι του Μοδιάνο, το οποίο το κράτος μόλις νοίκιασε.
1893 Νοέμβριος 22 Η ανοικοδόμηση του κυβερνητικού κονακίου στη Θεσσαλονίκη υπολογίζεται σε 27.000 τουρκικές λίρες. Τα σχέδια και οι εκτιμήσεις έχουν αποσταλεί στο συμβούλιο του κράτους προς εξέταση.
1894 Ιούλιος 24 Χορηγήθηκε νέα πίστωση 10.000 πιάστρων για την ολοκλήρωση της κατασκευής του κυβερνητικού κονακίου στη Θεσσαλονίκη.
1894 Αύγουστος 22 Το κυβερνητικό κονάκι στη Θεσσαλονίκη μόλις ανοικοδομήθηκε. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στην επέτειο της ανόδου στο θρόνο της Αυτού Μεγαλειότητας του Σουλτάνου. Οι εργασίες ανοικοδόμησης κόστισαν 28.000 τουρκικές λίρες.
1894 Σεπτέμβριος 1 Ο Γενικός Κυβερνήτης της Θεσσαλονίκης τηλεγραφεί στην Αυτοκρατορική Καγκελαρία ότι χθες εγκαινιάστηκε το νέο κυβερνητικό κονάκι στη Θεσσαλονίκη. Θυσιάστηκαν πρόβατα και έγιναν προσευχές για τον Σουλτάνο. “ Όπως φαίνεται το σημερινό κτήριο που γνωρίζουμε αποπερατώθηκε τον Αύγουστο του 1894. Η οικία Μοδιάνο αποτέλεσε προσωρινή έδρα της Γενικής Διοίκησης. Πού βρισκόταν όμως η οικία αυτή το 1891;
Στάθης Ασλανίδης